Sókn er besta vörnin

Ég horfði á fréttatímann frá 25.mars á netinu.  Ég á erfitt með að sjá hvaða ummæli fréttastofunnar gætu talist sakhæf.  Fréttin er upptalning á því hvernig veð í fyrirtæki  var notað til að slá lán hjá Glitni, nokkuð sem er ekki dregið í efa.  Svo er sagt að Pálmi og Jón Ásgeir hafi verið viðskiptafélagar og að milljarðar hafi gufað upp.

Mér sýnist að Pálmi sé að hræða fjölmiðla til að þegja og/eða fá fólk til að trúa að þarna standi orð á móti orði.

 

 

 

 

 

 

 

 

Pálmi stefnir fréttamanni RÚV

Hvers eðlis eru peningar?

Einhvern tímann á 19.öld stofnuðu nokkrir starfsmenn bandaríkjaþings barnapössunarfélag fyrir sjálfa sig.  Það voru gefnar út ávísanir í upphafi sem allir fengu jafn mikið af.  Ein ávísun gilti fyrir eina pössun.  Sá sem passaði fyrir einhvern annan gat svo notað ávísunina seinna til að borga fyrir barnapössun sinna barna.  Allir byrjuðu því með sama "pening".

Það sem gerðist, var að sumir voru alltaf að passa börn, en aðrir voru alltaf að láta passa fyrir sig.  Þeir sem voru búnir með ávísanirnar sínar gátu ekki látið passa meira fyrir sig, en þeir gátu ekki heldur passað fyrir þá sem höfðu eignast allar ávísanirnar því þeir voru svo mikið heima á kvöldin og þurftu bara ekki pössun.  Barnapössunarhagkerfið botnfraus.

Það var leyst úr þessu með því að prenta nýjar ávísarnir og dreifa þeim jafnt á alla meðlimina í félaginu, bæði þá sem voru búnir með sínar, en líka þá sem áttu fullt af þeim.  Þegar kerfið stoppaði aftur voru prentaðar ennþá fleiri ávísanir.  Meira og meira af þessum miðum komst í umferð.  Það virtist samt ekki vera skaðlegt.

---------------------

Svona í hnotskurn virkar hagkerfið líka.  Ef eignamenn vilja ekkert kaupa af fátækara fólki, vilja ekki byggja brýr og breiðgötur eða kaupa flatskjái þá verður vesen því engin ný verkefni verða til fyrir fólk að vinna við og kreppa byrjar.

Í gamla daga leysti ríkið vandann með því að prenta seðla, en  í stað þess að láta alla í samfélaginu hafa jafn mikið af nýju seðlunum, notaði ríkið þá sjálft til að kaupa nýja skóla og vegi af verktökum sem gátu borgað með þeim laun og keypt hráefni.   Seðlarnir sem ríka fólkið hafði sankað að sér og vildi ekki nota í neitt misstu við þetta verðmæti, það köllum við verðbólgu

Verðbólgan var ekki sanngjörn gagnvart þeim sem áttu pening, eigur þeirra hjöðnuðu.  En er ekki staðreynd að þeir sem eiga eitthvað verða að eyða því?  Ef þú liggur á peningunum ertu hættur að spila spilið.  Má það?

Seinna hætti ríkið sjálft að vasast í þessari seðlaprentun og gaf bönkunum þess í stað leyfi til að prenta peninga og lána þá. Það hlýtur að vera gott að geta með einu pennastriki í bókhaldi bankans búið til innistæðu í reikningi, lánað hana svo út og heimtað vexti í þokkabót á peninga sem maður vann sér aldrei inn.

Bankar hafa bindiskyldu.  (þess vegna eru allir bankamenn svona klæddir :).    Ef bindiskyldan er lág, geta bankarnir lánað peninga sem þeir fengu sjálfir lánaða, rétt eins og ef þeir ættu þá og þyrftu ekki að passa þá fyrir innlánseigendur. 

Bankar sem fá leyfi til að prenta peninga verða sjálfkrafa rosalega ríkir, og með ríkidæminu er hægt að kaupa völd.  Ef einhverjum líkar ekki þetta peningaprentleyfi bankanna er ekki víst að þeirra rödd fái að hljóma skírt í fjölmiðlum sem flestir eru mjög háðir bönkum, beint eða óbeint.   ójæja...

Ég skil að ríkið skuli halda áfram að prenta "barnapössunarávísanir" en ég hef aldrei skilið hvers vegna bankar fá að gera það.  Ef ríkið notar nýju peningana til að byggja brýr og vegi fara þeir þó amk. til að styðja góð málefni.

Mér finnst svo arfavitlaust að bankar megi prenta peninga, að ég hallast að því að þetta sé samsæri ríkra manna til að stjórna bak við tjöldin.  Það er spurning hvort við viljum leyfa þetta í "nýja Íslandi".  Eigum við ekki að leyfa ríkinu að sjá um peningaprentun?

 

 

PS: Auðvitað verða bankar að lána peninga sem aðrir hafa lánað þeim.  En Davíð svo gott sem afnam bindiskylduna, það er það sem ég var aldrei sáttur við.

 

Vinna minna, hugsa meira

Þegar ég útskrifaðist úr háskóla lenti ég á einhverjum lista hjá Wall Street Journal sem vildi selja mér áskrift.  Ég þáði boðið og fékk að launum tvær bækur í pósti:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þótt þær væru þunnar reyndust þær mér vel.

Það veit sá sem allt veit að bankastarfsmenn bera hag neytenda ekki fyrir brjósti, sérstaklega þegar kemur að því að selja lán.  Bækurnar vöruðu mig við þessu og reyndust því þyngdar sinnar virði í gulli.

Flestir eiga ferðabækur og uppskriftabækur, því ekki að eiga einhverjar myndskreyttar bækur á mannamáli um fjármál líka?

Mér sýnist þessar bækur vera fáanlegar ennþá á Amazon, fyrir slikk.