Tollurinn

Tollurinn er miðaldafyrirbæri.

Þar sitja fullorðnir menn á launum við að ákveða hvort tangerínur séu í sama flokki og mandarínur og hvort klementínur megi líka vera með.

Þegar ég bjó erlendis notaði ég internetið iðulega til að panta vörur. 

Sendingarkostnaður var 15$ og tollar og vörugjöld engin.  Ef mér líkaði ekki varan gat ég skilað henni fyrir eitthvað lágt "restocking fee".  Samt pantaði ég iðulega vörur frá öðrum fylkjum sem voru lengra frá mér en Ísland er frá Evrópu.

Ég þori ekki að panta vörur frá Íslandi því ég upplifi tollinn sem eitt stórt lotterí.  Í hvaða afgreiðslumanni skyldi bókin / skórnir / varahluturinn lenda og hvaða verð enda ég með?

Ef tolla og vörugjaldakerfi yrði einfaldað myndu störf við tilgangslausa iðju sparast og neytendur færu að þora að panta beint.  Það væri hugsanlega það aðhald sem heildsalar og smásalar þurfa.  Eins og staðan er í dag eru þeir eins og innvígðir æðstu prestar sem kunna að lesa tollskrána og hafa kunnáttu til að eiga við tollinn.

Ég hef haft þessa skoðun í mörg ár en festi hana fyrst á blað núna.  Kannski er það vegna þess að ég hef á tilfinningunni að Ísland sé loksins að losna úr viðjum framsóknar ísaldar og því þá ekki að kíkja á öll málin sem hafa setið í maganum á manni í gegnum árin.

Ríkið flækist svo oft fyrir í staðinn fyrir að hjálpa til.  Af hverju er innflutningur á nýsjálensku lambakjöti næstum því bannaður en innflutningur á pólsku mannakjöti leyfður?  Ég hef ekkert á móti erlendum verkamönnum en eigum við ekki að fara að ákveða okkur hvort hér sé opið land eða lokað?