Hvenær er nýtt nýtt ?

Það virðist vera lögmál að atvinnugreinar sem eru búnar að koma sér vel fyrir eiga erfitt með nýsköpun.  Stór hópur fólks áleit græjurnar á næstu mynd vera gott úrval:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Framleiðendunir voru Sony, Pioneer, Panasonic, Akai, "the usual suspects".  Ef þú hefðir spurt þessi fyrirtæki hefðu þau öll sagst vera sérfræðingar á sínu sviði og vita allt um hljómflutningstækni og þarfir notenda.

Það þurfti tölvufyrirtæki til að koma af hliðarlínunni með nýja hugsun:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég nefni þetta bara sem dæmi um að stundum borgar sig að losna við gömlu valdaklíkurnar og hleypa nýrri hugsun að. 

Sjálfstæðisflokkurinn heldur því fram að hann sé sérfræðingur í að stjórna landinu enda mikill reynslubolti. Ég gef lítið fyrir reynslu sjálfstæðisflokksins.  Ég held að reynsla hans sé að verða honum ansi mikill fjötur um fót.  Ég er ekki að segja að við eigum að kjósa í næstu viku, en þegar við kjósum skulum við skipta almennilega út og hleypa ferskum vindum að.

 

 

 

Ræða Þorvalds Gylfasonar í Háskólabíói

Stjórnmál og viðskipti eru óholl blanda. Íslenzkt efnahagslíf var lengi gegnsýrt af stjórnmálum. Helmingaskipti voru reglan, kaup kaups. Einkavæðingu banka og ríkisfyrirtækja var ætlað að uppræta þá skipan. Markmið einkavæðingarinnar var að skerpa skilin milli stjórnmála og viðskipta til að dreifa valdi á fleiri og hæfari hendur.

Ríkisstjórnin brást þessu ætlunarverki líkt og gerðist nokkrum árum fyrr í Rússlandi. Hún tók sjálfa sig fram yfir fólkið í landinu. Hún afhenti ríkisbankana mönnum, sem voru handgengnir stjórnarflokkunum og höfðu enga reynslu af bankarekstri. Í höndum þeirra uxu bankarnir landinu yfir höfuð á örfáum árum og vörpuðu með leynd þungum ábyrgðum á þjóðina. Seðlabankinn, ríkisstjórnin og Fjármálaeftirlitið höfðust ekki að. Stíflan brast.

Seðlabankinn vanrækti að byggja upp gjaldeyrisvarasjóð til að vega á móti erlendri skammtímaskuldasöfnun bankanna. Þrákelkni ríkisstjórnarinnar og Seðlabankans fyrir hönd krónunnar í nafni sjálfstæðrar peningastjórnar hefur nú í reyndinni teflt fjárhagslegu sjálfstæði landsins í tvísýnu um sinn.

Seðlabankinn og ríkisstjórnin skiptust ekki á nauðsynlegum upplýsingum í aðraganda kreppunnar og halda áfram að elda grátt silfur. Ríkisstjórnina brestur þor til að skipta um áhöfn í Seðlabankanum, þótt bankastjórnin hafi hvað eftir annað gert sig seka um alvarleg mistök, sem hafa ásamt öðru svert álit Íslands í útlöndum.

Bankastjórnin er vís til að eyða láninu frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum og öðrum í misráðna tilraun til að hífa gengi krónunnar upp fyrir eðlileg mörk í framhaldi af gengisfölsunarstefnu bankans undangengin ár. Bankastjórnin verður að víkja frá án frekari tafar. Fyrirhugaður flutningur Fjármálaeftirlitsins aftur til Seðlabankans herðir enn á kröfunni um, að bankastjórnin víki. Það vekur von, að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur krafizt þess að fá að gera öryggisúttekt á Seðlabankanum.

Hrun bankakerfisins og veik viðbrögð ríkisstjórnarinnar við hrapinu afhjúpa hyldjúpa bresti í innviðum íslenzks samfélags. Þessar dauðadjúpu sprungur, sem ættu að vera á allra vitorði, hafa stjórnmálaöflin þó aldrei fengizt til að viðurkenna, hvað þá heldur til að fylla.

Upphaf ófaranna má rekja til upptöku kvótakerfisins, þegar stjórnmálastéttin kom sér saman um að afhenda útvegsmönnum ókeypis aðgang að sameignarauðlind þjóðarinnar. Þessi rangláta ákvörðun, sem allir flokkar á þingi báru sameiginlega og sinnulausa ábyrgð á, skerti svo siðvitund stjórnmálastéttarinnar, að þess gat ekki orðið langt að bíða, að aðrar jafnvel enn afdrifaríkari ákvarðanir sama marki brenndar sæju dagsins ljós. Mannréttindanefnd Sameinuðu þjóðanna hefur úrskurðað, að kvótakerfið hefur leitt af sér mannréttindabrot, en ríkisstjórnin lætur sér samt ekki segjast, ekki enn.

Hví skyldu menn, sem víluðu ekki fyrir sér að búa til nýja stétt auðmanna með ókeypis afhendingu aflakvóta í hendur fárra útvalinna, hika við að hafa svipaðan hátt á einkavæðingu banka og annarra ríkisfyrirtækja? Varaformaður Framsóknarflokksins auðgaðist svo á einkavæðingu Búnaðarbankans, að hann gerði sér lítið fyrir og keypti þjóðarflugfélagið (og lét skipa sjálfan sig seðlabankastjóra í millitíðinni, en hann hafði að vísu ekki efni á láglaunabaslinu þar nema skamma hríð). Framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins gerðist einnig milljarðamæringur við einkavæðingu Landsbankans, og enginn spurði neins, enda voru fjölmiðlarnir flestir komnir í hendur eigenda bankanna. Formaður Sjálfstæðisflokksins lét skipa sjálfan sig seðlabankastjóra og lét bankaráðið umsvifalaust hækka laun sín upp fyrir laun forseta Íslands með kveðju til Bessastaða. Áður hafði hann skammtað sér konungleg eftirlaun úr vasa almennings. Kvótakerfið varðaði veginn inn í sjálftökusamfélagið.

Nú býst ríkisstjórnin sjálf til að rannsaka tildrög bankakreppunnar. Við þurfum enga hvítþvottarbók frá ríkisstjórninni. Betur færi á skipun erlendrar rannsóknarnefndar, eins konar sannleiks- og sáttanefndar, með erlendum sérfræðingum. Við þörfnumst slíkrar nefndar til að endurheimta traustið, sem við þurfum að geta borið hvert til annars, og traust umheimsins. Farsæl samfélagsþróun útheimtir, að sagan sé rétt skráð og öllum hliðum hennar til haga haldið.

Bankakreppa á Íslandi er ekki einkamál Íslendinga. Þrálátur orðrómur um fjárböðun íslenzkra banka fyrir rússneska auðmenn horfir nú öðruvísi við en áður. Íslendingar og umheimurinn þurfa að fá að vita, hvort orðrómurinn á við rök að styðjast og hvað fór úrskeiðis. Aðrar þjóðir hljóta að þurfa að fá að læra af mistökum íslenzkra banka og stjórnvalda, enda hafa þær ákveðið að rétta Íslandi hjálparhönd í gegnum Alþjóðagjaldeyrissjóðinn.

Lýðræðisríki reisa trausta veggi milli framkvæmdarvalds, löggjafarvalds og dómsvalds. Þar er borin virðing fyrir þrískiptingu ríkisvaldsins, virðing fyrir valdmörkum og mótvægi. Þar eru reistar skorður gegn samþjöppun valds á of fáar hendur. Í þroskuðu lýðræðisríki gæti það ekki gerzt, að formaður stærsta stjórnmálaflokksins léti skipa sjálfan sig seðlabankastjóra án andmæla af hálfu annarra stjórnmálaflokka eða fjölmiðla.

Við stöndum nú frammi fyrir fjárhagsvanda, sem hefur hvolfzt af miklum þunga yfir Ísland og mun ágerast á næsta ári. Stjórnvöld virtu að vettugi varnaðarorð úr ýmsum áttum. Mikill hluti þjóðarinnar hefur fylgzt agndofa með rás atburðanna. Á vegum ríkisstjórnarinnar er unnið að endurskipulagningu bankanna undir tortryggilegum leyndarhjúp.

Ákæruvaldið hefði átt að láta strax til skarar skríða eftir hrunið frekar en að boða mörgum vikum síðar til veiklulegrar athugunar á því, hvort lög kunni að hafa verið brotin. Silagangur ríkisstjórnarinnar síðan bankarnir hrundu vekur ekki heldur traust. Eina færa leiðin til að endurreisa nauðsynlegt traust milli manna inn á við og álit Íslands út á við er að spúla dekkið. Stjórnmálastéttin hefur brugðizt. Hún þarf helzt að draga sig möglunarlaust í hlé, víkja fyrir nýju fólki og veita því frið til að leggja grunninn að endurreisn efnahagslífsins og réttarkerfisins með góðra manna hjálp utan úr heimi.

Reynslan sýnir, að bankahrun getur leitt af sér óstöðugt stjórnarfar og myndun öfgahópa, sem bítast um brakið, berja stríðsbumbur og ala á ótta við útlönd. Sýnum stillingu. Hlustum á allar raddir, en hlýðum þó aðeins þeim, sem boða undanbragðalaust uppgjör við liðna tíð og stefna á endurreisn íslenzks efnahagslífs með hagkvæmni, réttlæti og lýðræði að leiðarljósi. Tökum undir með skáldinu Snorra Hjartarsyni: „Ísland í lyftum heitum höndum ver ég heiður þinn og líf gegn trylltri öld.“

 

Ræðu Þorvalds afritaði ég héðan:  http://www.dv.is/frettir/2008/11/24/raeda-thorvalds-gylfasonar/

Mér finnst fréttaflutningur Morgunblaðsins á vefnum mjög takmarkaður og einhliða.  Ég veit ekki hvort ég get bloggað hér öllu lengur.

Á laugardag beið ég spenntur eftir því að sjá hversu fjölsóttur fundurinn á Austurvelli var. en það var ekki aukatekið orð um fundinn á mbl.is  !

 

Ókeypis vírusvörn frá Microsoft væntanleg

Þótt fullt af fólki noti vírusvörn á PC tölvuna eru þeir mýmargir sem eru illa smitaðir en ekki nóg til að tölvan þeirra drepist endanlega, og of værukærir til að velta fyrir sér hvers vegna tölvan er orðin svona hæg og skrýtin.

Þeir halda því áfram að smita þótt aðrir hreinsi sínar tölvur og eru eins og ennisholurnar í svæsinni sýkingu.  Mér er sagt að tölvur í gagnfræðaskólum víðsvegar sjái um margar smitanir því kennarar kunna lítið á tölvur og notendurnir eru ekki kröfuharðir.

Margir hafa undrað sig á því hvers vegna Windows stýrikerfið, sem er annálað fyrir að leggjast marflatt fyrir hinum ýmsu óværum, kemur ekki með vírusvörn frá framleiðanda.  Hún virðist vera á leiðinni í júní á næsta ári, fyrir XP, Vista (og Windows 7 sem kemur víst á markað á næsta ári).

http://www.microsoft.com/Presspass/press/2008/nov08/11-18NoCostSecurityPR.mspx

Hér er úrdráttur úr fréttatilkynningunni:

“By offering such basic protection at no charge to the consumer, Microsoft is promoting a safer environment for PCs, service providers and e-commerce itself, since it is through unprotected PCs that the worst threats are introduced to the system as a whole.”

“Morro” will be available as a stand-alone download and offer malware protection for the Windows XP, Windows Vista and Windows 7 operating systems. When used in conjunction with the ongoing security and privacy enhancements of Windows and Internet Explorer, this new solution will offer consumers a robust, no-cost security solution to help protect against the majority of online threats.

Birta og ylur hf

Ég slysaðist inn úr dyrunum í sérverslun hér í Rennes sem selur eldstæði.  Ekki stór groddaleg eldstæði fyrir viðardrumba með tengingu fyrir stromp, heldur listaverk sem minna meira á Bang & Olufsen græjur.   Eldsneytið reyndist vera spritt sem seytlaði í bolla undir öllu saman.  Það var löng röð viðskiptavina og góð viðskipti hjá seljandanum sem mér sýnist vera listamaðurinn sjálfur.  Ég skal setja nokkrar myndir inn við tækifæri.

Ég kíkti á vefinn til að sjá hvort fleiri gerðu svona eldstæði.  Það reynist þá líka vera hægt að fá smekkleg eldstæði fyrir própankúta.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þarna er steinvöluskál notuð undir logann.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mér finnst þetta sniðugt því það væri gaman að kveikja upp í arni nokkra daga á ári, en kostnaður við að gera reykháfsrör finnst mér verulegur, og svo er loft og sótmengun af viðareldi.  Það sakar ekki að á svona arni má kveikja og slökkva með fjarstýringu og hann slær út ef súrefni fer undir leyfileg mörk.

Þar sem íslendingar eiga lítið af eldiviði, gæti þetta nýst vel hér.  Einhver íslenskur hagleiksmaður gæti líka viljað smíða og selja svona  - ekki förum við að flytja hlutina inn í þessu árferði, þegar við getum lært að gera þetta sjálf?

PS: Fyrirtækið heitir Napoleon.

Hugrenningar (en minna um lausnir)

Forsætisráðherra fer hús úr húsi um heimsbyggðina eins og litla stúlkan með eldspýturnar en fær ekki lán.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég óska honum alls góðs en ég er ekki hissa á lánleysinu.  Hann þarf að fara þennan bónveg útaf bankahruni sem varð því enginn vildi veita lán.  Þetta er ekki góður tími til að vera skuldugur - hvort sem maður er einstaklingur eða ríkisstjórn.  Þeim fer fækkandi sem trúa að einn daginn komi Geir heim með fullt af peningum á hagstæðum vöxtum svo martröðinni ljúki og allt geti orðið eins og það var áður.

Geir gerir sitt besta við ómögulegar kringumstæður.  Hann er menntaður, víðsýnn og ekki spillir fyrir í mínum augum að hann kann reiprennandi frönsku!  Hins vegar er hann formaður flokks sem verður að fara frá mjög fljótlega því þjóðarskútan sökk á hans vakt.  Ég get ekki fyrirgefið flokknum þessa misheppnuðu tilraun til algerrar frjálshyggju án eftirlits og því verður flokkurinn að víkja núna.

Góður vinur sagðist naga sig í handarbökin yfir að hafa ekki bjargað öllum sínum fjármunum úr landi fyrir hrunið, þetta var svo fyrirsjáanlegt, sagði hann.  Ég spurði á móti hvort hann ætti nokkuð að vera mjög reiður út í sjálfan sig.  Hann vann heiðarlega vinnu og lagði sparnaðinn inn á venjulega reikninga eins og vera ber.  Það væri hálf taugaveiklað að berja á sjálfum sér, væri ekki nær að beina reiðinni í heilbrigðari farveg og segja landsfeðrunum til syndanna?  Eru vangaveltur um að flytja fé á réttum tíma ekki bara dæmi um hugarfarið sem steypti okkur í glötun?  Hugarfar sem er svo fullt af spekúlasjónum að enginn tími gafst til að skapa raunveruleg verðmæti.

Hvers vegna beina hann og aðrir reiðinni inná við? Af hverju stendur fullt af vel menntuðu og mælsku fólki ennþá á hliðarlínuni, þegir og bíður til að sjá hvað setur meðan "einhver skríll" fer niður á Austurvöll?  Ég held að margir voni ennþá að gamli sjálfstæðisflokkurinn bjargi þessu öllu fyrir horn, setjist aftur í hásætið, líti svo þungbrýnn yfir millistéttina og þá sé eins gott að enginn hafi sagt neitt óvarlegt.

Fólk er svo vant því að sjálfsritskoða sig á Íslandi að aðeins þeir sem hafa engu að tapa mæta niður á Austurvöll á laugardögum og hætta á að tekin verði af þeim ljósmynd.  Það ómar ennþá óraunsæ rödd innra með þeim sem segir að bráðum komi góðu fréttirnar og það opnist auðveld útleið úr þessu öllu -- en hún er orðin mjóróma.  Ég held að smám saman fjölgi þeim sem hafa engu að tapa og mæta á Austurvöll.

Ef fjöldinn á Austurvelli eykst og Davíð og sjálfstæðisflokknum verður bolað frá er samt ekkert víst að við fáum frekar erlenda aðstoð.  Það er ekki víst að erlendir aðilar séu að bíða þolinmóðir eftir að við losum okkur við gömlu stjórnina, heldur sé þeim einfaldlega sama um okkur og eigi nóg með sig.  Hversu oft hefur maður ekki séð hrjáðar þjóðir biðja um hjálp á alþjóðavettvangi án þess að fá hana, Afganistan, Kongó, Beirút?  Eigum við meiri kröfu á hjálp en þessar þjóðir af því við erum bláeyg og ljóshærð?

Væntanlegir lánveitendur munu ekki gefa okkur peninga.  Það þarf að sannfæra þá um að hér rísi aftur blómlegt samfélag sálna sem geta byrjað að borga neyðarlánin sín, með vöxtum takk.  Kannski undirbúningur að inngöngu í Evrópubandalagið auki tiltrú erlendra manna á Íslandi því þá geta þeir fjárfest hér án þess að tapa öllu aftur næst þegar örmyntin fær krampa.  Kannski endum við á að  ganga í bandalagið fyrir þá en ekki okkur?

Menn ræða hvort eigi að taka upp evruna.  Ég vil snúa umræðunni við.  Ef við værum með evru í dag, værum við þá að ræða um upptöku nýrrar örmyntar?  Ég efast um það.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Barlómur eftir Kára

Neyðin kennir blönkum manni að vinna

Þessi konar heitir Amy Smith og kennir við MIT.

Sjáið hvað hún fæst við í þessu myndbandi.

Þótt við búum ekki í moldarkofum getum við nýtt okkar eigin afurðir miklu betur en við gerum.

• Getum við framleitt drumba í eldstæði úr þjöppuðum dagblaðamassa, þurrkað hann með hitaveituvatni?
• Við ættum ekki að flytja inn próteinduft fyrir vaxtarækt þegar við getum framleitt það úr mjólkurafurðum í stað amerískra sojabauna.
• Við hljótum að geta gert okkar eigin hunda/kattamat úr afgöngum.
• Við flytjum inn hraunmola fyrir ketti til að skíta á!  Er ekki hægt að framleiða kattasand á Íslandi?
• Hér í Frakklandi er mjög vinsælt að kaupa grænmetis súpur á fernum, þetta er alveg drauma heilsufæði og kostar lítið.  Hvernig væri að selja íslenskar súpur á fernum?
• Af hverju að flytja inn eldhússborð úr granít þegar fólk annars staðar er að nota litaða steinsteypu til að gera mjög flottar borðplötur?

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er steinsteypa og gæti allt eins verið íslensk framleiðsla.

Í eðlilegu árferði á að borga sig að búa þessa hluti til hér á landi.  Ef það borgar sig að safna skuldum í stað þess að gera hlutina sjálfur er eitthvað mikið að.

Mikil nýsköpun getur farið fram á bóndabæjum, sérstaklega ef úrelt lög (eins og um heimaslátrun) verða afnumin.  Eins og Amy segir réttilega:  Bændur eiga ekki að hætta að vera bændur, en þeir eiga að hætta að vera fátækir bændur.

Ekki öll verkefni þurfa milljónalán frá bönkum.  Hvað er að því að byrja smátt og nota hagnaðinn til að stækka?

Þegar ég var lítill sagði ég einu sinni "Mamma, mér leiðist".  Mamma byrsti sig og sagði að það væri lúxusvandamál, það væri alltaf nóg að gera.  Það er örugglega rétt hjá henni.