Ég er fluttur

Ég ætla að blogga á Eyjunni eftirleiðis.

Kveðja, Kári

PS:  Slóðin er http://blog.eyjan.is/karih

Lestu mig

Nemendur við Washington háskóla hafa tekið þátt í verkefni þar sem kennslubókum var skipt út fyrir lestölvuna Kindle frá Amazon.

Vélin fékk slæma útreið í umsögn nemenda. 80% nemenda vildu frekar gömlu bækurnar þótt 90% þeirra væru ánægðir með Kindle til að lesa afþreyingarbókmenntir.

Ástæðan var aðallega sú, að kennslubækur í háskólum eru ekki lesnar línulega, frá upphafi til enda. Nemendur þurfa að geta flett í bókunum, undirstrikað texta, merkt með gulu, og sett post-it miða á síður. Á Kindle er ekki hægt að krota athugasemdir í spássíurnar, og það vantaði litinn til að geta skoðað sumar myndir og línurit almennilega.

Amazon tekur niðurstöðurnar mjög alvarlega og er að uppfæra hugbúnaðinn á Kindle tölvunni til að leyfa nemendum að flokka og merkja texta betur. Ég býst þó ekki við að þeim takist að mæta allri gagnrýninni með einni hugbúnaðaruppfærslu.

Kindle tölvan sem var prófuð, var nýja gerðin sem er með stærri skjá, en skjástærðin virðist ekki hafa skipt máli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er langt frá því að allar kennslubækur fáist fyrir tölvuna svo nemendur verða að bæta henni við þær bækur sem eru fyrir í töskunni.

Bókaútgefendur hafa ekki verið fljótir að gefa efni út fyrir bókatölvur og "Kennslubækur" fyrir Kindle tölvuna hafa verið seldar fyrir 70$ sem er lítið minna en alvöru pappírsbók kostar.

Kennslubækur eru dýrar. Meðalnemandi í Bandaríkjunum notaði 659$ í kennslubækur á árinu sem leið (82 þúsund kr.). Að miklu leyti er kostnaðurinn svona hár vegna þess að bókaútgefendur koma með nýjar bækur á hverju ári þar sem litlu hefur verið breytt öðru en dæmanúmerum og kaflaheitum. Fyrir vikið keppa notaðar kennslubækur ekki við þær nýju eins og þær gætu annars gert.

Á Íslandi ætti að vera hlutfallslega meiri ávinningur í að nota rafrænar bækur því þær þarf ekki að flytja inn og borga álagningu af.

Hins vegar er ég sammála nemendum á vesturströndinni um þá vankanta sem rafbókin hefur. Það jafnast fátt á við að vera með 3-4 bækur opnar á borðinu með undirstrikuðum texta á réttum stöðum. 

Mér hefur oft fundist freistandi að setja nemendum ekki fyrir kennslubók, heldur benda þeim á Wikipedia sem er sneisafull af góðum greinum um flest efni.  Þar vantar þó skipulagða ferð í gegnum efnið og verkefni og dæmi í lok hvers kafla, nokkuð sem reynist skipta máli.

Í tölvubransanum hef ég lesið mikið af reference texta á skjá, en til að geta forritað verð ég oft að loka on-line hjálpinni því hún tekur frá mér skjáplássið.   Ég hef líka saknað þess mjög mikið að geta ekki merkt hann og gengið að merkingunum vísum seinna.  Microsoft on-line hjálpin hefur alltaf verið slæm að þessu leyti og engin merki um að hún batni.

Hyperlinkaður texti er oft því marki brenndur að vera fullur af tilvísunum en vera sjálfur frekar efnisrýr.  Ég hef oft flett frá einni tómlegri síðu yfir á þá næstu, þar sem allar síðurnar frábiðja sér þá ábyrgð að útskýra eitthvað fyrir lesandanum.   Á einni síðunni stendur:

"Bison : See Buffalo".

Ég fletti yfir á Buffalo síðuna og fæ

"Buffalo : 2nd largest city in New York State".

Engar upplýsingar á sjálfri síðunni, bara tilvísanir einhvert annað. Heilinn á mér vinnur ekki svona.

Bókarhöfundar hafa ekki þann munað að geta sent lesandann út um hvippinn og hvappinn, svo þeir verða að reyna að segja það sem skiptir máli skipulega, á síðunni sem þeir eru að skrifa þá stundina.

Þetta er ekki bara vandamál við lestölvur, þetta er vandamál við texta sem hefur aldrei verið almennilega skipulagður fyrir lestur.  Vonandi er þannig texti ekki framtíðin, hvort sem hann verður lesinn á skjá eða ekki.

Um siðrof - veröld sem var

Siðrof eða "Anomie" eins og höfundur hugtaksins kallaði það er, þegar hefðir og siðir samfélagsins brotna niður og fólk veit ekki hvernig það á að hegða sér.

http://visindavefur.hi.is/svar.php?id=54215

Ég ólst upp við að Íslandi væri stranglega stjórnað.  Að því leyti vorum við eins og austantjaldsland býst ég við.  Snickers og Macintosh nammi var bannað, það var bara ein útvarps og sjónvarpsstöð.  Mannanafnanefnd ákvað hvað menn mættu heita, og íslenskuna mátti ekki menga með enskuslettum fyrir nokkra muni.

Svo unnu allir.  Krakkar fóru í unglingavinnu eða sveit, konur sátu með prjónana og karlarnir gerðu við bíla útí skúr, allir karlar áttu tommu og millimetra topplyklasett.  Ekkert var verra en að vera hreppsómagi, jafnvel ekki á tuttugustu öldinni.  "The idle Rich", ríku ættirnar hér sem fengu peninga án þess að vinna höfðu vit á að láta fara lítið fyrir sér.

Ég var ósáttur við margt hér en sætti mig við þessa stjórnsemi yfirvalda, túlkaði hana sem einhvers konar ást og að þetta væri okkur fyrir bestu.

Það var ekki fyrr en ég flutti til útlanda að ég sá margt sem var ekki í lagi hér.  Verðlag var og er svæsið arðrán og gerir lífið óþarflega erfitt venjulegu fólki.  Þegar ég flutti heim sá ég líka að stjórnsemi yfirvalda var þunn skán ofaná stjórnleysi.  Fákeppnin, skortur á gagnrýnum fjölmiðlum.  Bílar lögðu uppá gangstéttum, vörur óverðmerktar í hillum, óvirk neytendasamtök, stjórnleysið tekur á sig margar myndir.

Spillinguna, sem nú er öllum ljós var ég samt ekki búinn að sjá og skilja fyrr en við hrunið.

Það er gott að skýrslan er komin út, en hvað eigum við að gera næst?  Ég trúi varla lengur að vinna sé lykilinn að velgegni, að tíminn sé peningar.  Ég sé næstum því eftir að hafa farið í nám, ég hefði átt að taka lán fyrir hlutabréfum og selja á réttum tíma.  Hvernig geta einstaklingar skuldað milljarða annars, ég er ekki búinn að ná utan um það ennþá.

Þetta er næsta spurning í mínum huga:  Hvernig búum við til siði í landinu?  Ef þetta hefðu bara verið náttúruhamfarir og Reykjavík lent hálf undir hrauni, hefði það næstum því verið betra en það ástand sem er hér núna.

Fjölskylda þar sem fjölskyldufaðirinn verður uppvís að misnotkun á börnunum, hvernig heldur hún jól?

Ég er ekki ennþá nógu vongóður um að lög nái yfir Jón Ásgeir, Pálma í Fons og Björgólfsfeðga og forkólfa ríkiststjórnarinnar sem sat.  Ef þetta fólk gengur ennþá laust og kaupir og selur eiginir annara eftir 1-2 ár veit ég ekki hvað ég geri.

Sparnaðartillaga?

Hér má spara starf blaðamanns og gefa Olís bara "login" á setningartölvu Morgunblaðsins.

 

Eldsneytisverð með því lægsta sem gerist í Evrópu

Straumnesfjall og herstöðin

Á Straumnessfjalli stóð herstöð.

Ég hef komið þar á gönguferðum og kajaktúrum og velt fyrir mér hvernig þarna var umhorfs þegar stöðin starfaði.

Nú rakst ég á vefsíðu sem fyrrverandi meðlimir stöðvarinnar halda úti, þetta eru orðnir rosknir menn og margir að falla frá enda hafa þeir verið á þrítugsaldri 1955-1960.

Stöðin hét H-4 hjá þeim.

 

Kíkið á síðuna hér.

 

 

Quentin Crisp

Ég ákvað að halda upp á afmæli Páls Óskars með því að þýða á íslensku nokkur ummæli Quentin Crisp sem er líka í uppáhaldi hjá mér:

Ef óvinir þínir eru minna illskeyttir skaltu ekki gefa þér að þú hafir sigrað þá. Kannski álíta þeir bara að þú ógnir þeim ekki lengur.

Það hlýtur að vera mjög slítandi að vera penn og settlegur. Fólk sem er þannig virðist þurfa mjög mikinn svefn.

Heilsa er að vera með sömu sjúkdóma og nágrannarnir.

Ég hef ekki uppburði í mér til að ímynda mér Guð sem heldur plánetunum á sporbrautum, en tekur sér pásu til að gefa mér þriggja gíra reiðhjól.

Ekki reka svínabú í þrjátíu ár og staglast á því að þú hefðir átt að verða ballet dansari. Sennilega hefðir þú átt að reka svínabú.

Kurteisi er ást fyrir kalt loftslag.

Bretar búast ekki við hamingju. Ég hafði á tilfinningunni öll mín ár þar, að þeir vildu ekki hamingju, þeir vildu hafa rétt fyrir sér.

Flestir eru helteknir af því að leggja líf sitt í hendurnar á einhverjum öðrum. Það finnst mér barnalegt.  Sá sem ætlar að fullorðnast hlýtur að stefna að sjálfstæði.

Ef þú veist allt þá fyrirgefur þú ekki allt, þú fyrirlítur það.

Tískan er það sem þú tollir í þegar þú veist ekki hver þú ert.

Ég mæli með því að hafa kurteislega lítinn áhuga á öðru fólki.

Greind gerir fólk ekki betra en það má nota hana til að umorða veikleikana.

Rafmagnsbíll sem hentar á Íslandi?

Myndir þú hætta með hitaveituna og taka upp olíukyndingu?  Ég efast um að fólk geri það ótilneytt.  Þegar rafmagnsbílar verða orðnir algengir mun fáum detta í hug að kaupa olíu frá öðrum löndum til að komast milli staða.

Ástæðan fyrir því að rafmagnsbílar fást ekki er fyrst og fremst batterítæknin.  Flestir eru orðnir vanir því að komast með tveggja tonna bíl 700 kílómetra á einum tanki.  Rafgeymar sem koma bíl aðra eins vegalengd eru ekki til ennþá.

Hins vegar eru 90% ferða örfáir kílómetrar.  Það væri gott að kaupa lítinn rafmagnsbíl fyrir þessar ferðir og alvöru jeppa fyrir utanbæjarferðirnar.  Þarna vinna reglur landsins á móti, því við verðum að borga full afnotagjöld og tryggingar, líka fyrir bíla sem eru keyrðir örfáa daga á ári.

Nýr bíll er væntanlegur á markað á þessu ári sem er rafmagnsbíll, með rafgeyma sem koma honum aðeins um 100 kílómetra en svo er "ljósavél" í húddinu sem fer í gang og hleður geymana eftir það.  Sá sem keyrir svona bíl innanbæjar getur átt von á því að þurfa ekki að kaupa bensín vikum eða mánuðum saman, ef hann setur bílinn samviskusamlega í hleðslu á kvöldin.  Hann verður þó ekki strandaglópur þótt geymarnir tæmist.

Þetta held ég að hljóti að vera framtíðin.  Þetta er sambærilegt við "sýndarminni" í tölvum þar sem harði diskurinn tekur við þegar raunverulegt minni klárast.  Hér eru myndir af bílnum sem heitir Opel Ampera:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Helstu rök gegn rafmagnsbílum erlendis er að það þarf olíu eða kol til að búa til rafmagn á bílana.  Þessi rök eiga ekki við hér á landi.  Nú þegar bensínið er komið upp fyrir 200 kr / lítrinn held ég að fólk fari að verða tilbúið að  kaupa "bensín fyrir 5 krónur lítrann" en það er kostnaðurinn við að hlaða rafmagnsbíl.  "Old habits die hard" segir máltækið, vonandi fer þessi olíuósiður að renna sitt skeið.

Olympíuleikarnir í háskerpu

Sumarið 2008 skrifaði ég að útsendingar í háskerpu væru ekki í boði hér á landi frá Olympíuleikunum í Beijing.

Sömu sögu er að segja um vetrar olympíuleikana núna.  Íslendingar keyptu flatskjái í góðærinu en verða að láta sér nægja gömlu PAL útsendingarnar.

Noregur og Danmörk eru farin að horfa á efni í háskerpu, þökk sé meðal annars, DR1 HD og NRK1 HD stöðvunum.  Hér á landi er hins vegar ekki verið að fjárfesta í nýjungum, það var ekki gert í góðærinu og ekki er líklegra að hin ofurskuldsettu fyrirtæki geri það núna.

Nú er hins vegar hægt að sjá útsendingarnar frá Olympíuleikunum í háskerpu á netinu:

http://www.eurovisionsports.tv/olympics/hd

Það gæti hugsast að Internetið eigi eftir að úrelda sjónvarpsútsendingar hér á landi ef gömlu fyrirtækin fara ekki að bregðast við.

Af hverju að kaupa áskrift að myndlykli ef lítil PC tölva með netsamband, tengd við stofusjónvarpið getur sýnt bíómyndir af hörðum diski í háupplausn, erlendar útvarps og sjónvarpsstöðvar, YouTube, og tekið upp og spilað DVD og Blue-Ray diska?

Hér er sýnishorn af útsendingunni eins og hún birtist á tölvuskjá:

 

Til sambanburðar er hér upplausn útsendingar RÚV á netinu:

 

Hér er PC tölva sem getur tengst sjónvarpinu í stofunni, spilað háupplausn af diski og neti en er lítil og hljóðlát.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hún fæst í Tölvutek í Borgartúni.  Athugið að ADSL heim þarf að vera 2 megabitar á sekúndu að lágmarki til að sjá háskerpu útsendingu af netinu.

Dauðsföll af völdum galla í Toyota bílum

Fólk hefur verið að deyja út af þessum galla í bílunum, nokkuð sem ég hafði ekki gert mér grein fyrir í í íslenskum fréttum.

 

Úr erlendum blöðum:

Fe Lastrella refused to speak Wednesday of the ghastly accident that devastated her family. She didn't need to.

Everyone in House hearing room knew that hers was the tragedy that galvanized attention around safety flaws of Toyotas, led to the recalls of millions of cars and brought the scion of the world's largest automaker before a congressional committee to apologize.

Akio Toyoda had left the room for a news conference when Lastrella, a petite grandmother from San Francisco, took a seat at the witness table. Tearful from the first word, she announced that she would not talk about the Aug. 28 accident that robbed her of two grown children, a granddaughter and a son-in-law.

The unspeakable details: A Lexus ES 350 sedan borrowed from a dealer, filled with Lastrella's family: her son Chris, daughter Cleofe; Cleofe's husband, Mark Saylor -- and Cleofe and Mark's 13-year-old daughter, Mahala.

 

The stuck accelerator that turned the car into a missile traveling at more than 100 mph, near Santee, Calif.; the recorded 911 call that captured their harrowing last moments; Chris' voice, telling the others to pray.

And finally, Lastrella's disbelief the next morning when she learned at first that three had been killed -- then, all four.

The crash got the attention of the world's largest automaker and inspired Akio Toyoda, the Japanese grandson of the company's founder, to testify in an extraordinary appearance before a committee of the U.S. Congress in Washington.

He apologized generally to Congress, millions of Toyota owners and to the Saylor family -- specifically and repeatedly -- during three hours of testimony.

Then he left, and Lastrella took her seat at the table.

She didn't mention him or the apologies. Instead, she talked of her children and their lives. She noted that Saylor, a California Highway Patrol officer at the time of the crash, had been awarded in 1997 for pulling a man from a burning car.

"It is ironic that he saved someone, and he wasn't able to save his family," Lastrella said.

 

Það er ekki fyrir venjulegt fólk að gera við bíla lengur.  Það þarf tölvu til að tala við bílinn, topplyklasett dugir ekki lengur til.  Undarlegir tímar.

Ef þessi dauðsföll verða rakin til hugbúnaðarvillu, getur verið að tölvunarfræðingar fari að fá stífari reglur um ábyrgð eins og gerðist hjá verkfræðingum fyrir öld þegar gufujárnbrautarlestir sem sprungu urðu til þess að eftirlit með verkfræðingum var stóraukið (og verkfræðingar fengu ríka stéttarmeðvitund).

 

Úr annari grein:

Anderson notes: “A control system adopting a different, anomalous and perhaps dangerous state once in a blue moon when there is an intermittent fault. The moment the fault disappears, the control system goes back to its normal state. It is hardly surprising that subsequent testing fails to reveal any fault. There are plenty of examples of physical systems having normal and faulty states and a small change may move the system from one state to the other. The manufacturers know this perfectly well. Their prescription of “wiggle tests” on connecting cables to identify poor connections and make them better is indicative of the vulnerability of car electrics to intermittent contacts.”

And in denying that this problem even occurs, manufacturers have foregone countermeasures altogether, Anderson said.

“The problem really is: these systems are designed so if they do fail there is nothing the driver can do about it.”

 

PS: Hér er gamalt dæmi um dauðsföll vegna hugbúnaðarvillu:

The accidents occurred when the high-power electron beam was activated instead of the intended low power beam, and without the beam spreader plate rotated into place. The machine's software did not detect that this had occurred, and therefore did not prevent the patient from receiving a potentially lethal dose of radiation. The high-powered electron beam struck the patients with approximately 100 times the intended dose of radiation, causing a feeling described by patient Ray Cox as "an intense electric shock". It caused him to scream and run out of the treatment room.^[3] Several days later, radiation burns appeared and the patients showed the symptoms of radiation poisoning. In three cases, the injured patients died later from radiation poisoning.

Researchers who investigated the accidents found several contributing causes. These included the following institutional causes:

• AECL did not have the software code independently reviewed.
• AECL did not consider the design of the software during its assessment of how the machine might produce the desired results and what failure modes existed. These form parts of the general techniques known as reliability modeling and risk management.
• The system noticed that something was wrong and halted the X-ray beam, but merely displayed the word "MALFUNCTION" followed by a number from 1 to 64. The user manual did not explain or even address the error codes, so the operator pressed the P key to override the warning and proceed anyway.
• AECL personnel, as well as machine operators, initially did not believe complaints. This was likely due to overconfidence.^[4]
• AECL had never tested the Therac-25 with the combination of software and hardware until it was assembled at the hospital.

The researchers also found several engineering issues:

• The failure only occurred when a particular nonstandard sequence of keystrokes was entered on the VT-100 terminal which controlled the PDP-11 computer: an "X" to (erroneously) select 25MV photon mode followed by "cursor up", "E" to (correctly) select 25 MeV Electron mode, then "Enter". This sequence of keystrokes was improbable, and so the problem did not occur very often and went unnoticed for a long time.^[3]
• The design did not have any hardware interlocks to prevent the electron-beam from operating in its high-energy mode without the target in place.
• The engineer had reused software from older models. These models had hardware interlocks that masked their software defects. Those hardware safeties had no way of reporting that they had been triggered, so there was no indication of the existence of faulty software commands.
• The hardware provided no way for the software to verify that sensors were working correctly (see open-loop controller). The table-position system was the first implicated in Therac-25's failures; the manufacturer revised it with redundant switches to cross-check their operation.
• The equipment control task did not properly synchronize with the operator interface task, so that race conditions occurred if the operator changed the setup too quickly. This was missed during testing, since it took some practice before operators were able to work quickly enough for the problem to occur.
• The software set a flag variable by incrementing it. Occasionally an arithmetic overflow occurred, causing the software to bypass safety checks.

The software was written in assembly language that might require more attention for testing and good design. However the choice of language by itself is not listed as a primary cause in the report. The machine also used its own operating system.

 

Toyoda biðst afsökunar

Hvað kallast svona ritstíll?

 Brynjar Níelsson lögfræðingur byrjar grein á Pressunni svona:

Hinn 13. febrúar sl. birti kona nokkur, Anne Sibert að nafni, grein í tímariti þar sem hún gat þess m.a. að Íslendingar gætu vel ráðið við fjárskuldbindingar samkvæmt fyrirliggjandi Icesave-samningi. Mér skilst að konan sé prófessor í hagfræði einhvers staðar í útlöndum og sitji í peningastefnunefnd Seðlabanka Íslands á vegum Samfylkingarinnar.

 

Ég þekki konuna ekki neitt en mér fannst svo undarlegt að Brynjar væri í vafa um að hún sé prófessor í hagfræði.  Ég ákvað að "Googla" nafnið hennar og fékk strax þetta:

Anne Sibert, Department of Economics, Mathematics and Statistics, Birkbeck, University of London, Malet Street, London WC1E 7HX. 

London University er ekki "einhversstaðar í útlöndum, hann er í London á Englandi.  Stofnaður 1836, 120 þúsund nemendur takk fyrir.

Hér er lýsing á Önnu á heimasíðu skólans:

Anne Sibert is Professor and Head of the School of Economics, Mathematics and Statistics at Birkbeck College. She is a CEPR Research Fellow and was an Economist at the Board of Governors of the Federal Reserve System in Washington. Her research interests lie in macroeconomics, especially monetary policy. She is a member of the Monetary Policy Committee of the Central Bank of Iceland, and serves on the Panel of Economic and Monetary Experts for the European Parliament's Committee for Economic and Monetary Affairs and the Council of Economic Advisors to the Opposition Front Bench, UK. She has served on the Editorial Boards of several journals and was Associate Editor of the Economic Journal. She earned her PhD in economics at Carnegie-Mellon University in 1982.   Ferilskrá hennar er hér. Greinaskrá er hér. Listi yfir nýlegar greinar um bankakrísu og Ísland:

• The Icesave dispute
• Designing a systemic risk warning system
• Could Greenland be the new Iceland?
• Why did the bankers behave so badly?
• Iceland’s banking collapse: Predicable end and lessons for other vulnerable nations
• The Icelandic banking crisis and what to do about it
• The dangerous protectionism of Barack Obama
• Subprime crisis unfolds: What the Fed should have done instead
• Subprime 'crisis': What Central Bankers should do and why
• The euro’s inflation test

Af hverju titlar Brynjar hana "konu nokkra einhversstaðar í útlöndum?"  Hún er greinilega búin að sanna sig og á betra skilið en að vera uppnefnd "einhver kona einhversstaðar í útlöndum"

 

Orðið yfir svona ritstíl  er "belittling" eða "denigrating" á ensku.  Hvað kallast þannig ritstíll á íslensku?

 

Svo segir Brynjar:

Vel á minnst, hvenær eru skoðanir fræðimanna fræðilegar og hvenær ekki? Eru kannski allar skoðanir fræðimanna fræðilegar? Auðvitað ekki, en þeir kannski halda það?

 

Skoðanir eru ekki fræðilegar ef Brynjar á við orðið sem samheiti yfir "Vísindalegar".  Rökstuðningur við skoðanir getur hins vegar verið fræðilegur.  Ég ætla ekki að fara að alhæfa um alla fræðimenn eins og Brynjar leyfir sér að gera.