Það er ljótt að uppnefna fólk

Gunnar skrifar: "Þess vegna er hún kölluð "kúlulánadrottningin".

• Í fyrsta lagi er ljótt að uppnefna fólk.
• Í öðru lagi á ekki að bera rógburð.

Mig klæjar að segja frá því að ég heyrði gott uppnefni á Gunnar en ég ætla að steinþegja um það áfram.

Er þetta uppbyggilegt?  Er þetta einverjum til góðs?  Eigum við ekki að lyfta þessu á örlítið hærra plan?

 

PS:  Ég veit að fullt af fólki er að blogga uppnefningar og þaðan af verra, en mér sárnar þegar Gunnar gerir það, það er einhvers konar hrós held ég.

 

Segir forstjóra Bankasýslunnar vera kúlulánadrottningu

Respect

Takk Össur, þetta var frétt vikunnar fyrir mig.

http://www.nrk.no/nyheter/verden/1.6944010

Kveðja, Kári

 

Ég skil ekki...

Ég hélt að Mjólka væri ein í samkeppni við Mjólkursamsöluna / KEA.  Ef Mjólka sameinast KS er aðeins jafnara með þessum keppinautum hefði ég haldið?

Áður en Mjólka kom  var einokunin alger.  Er ég að misskilja?

 

Einokun í skjóli samruna

Sumarbústaður úr ull

Mongólska Yurt tjaldið hefur hýst fólk á steppum Mongólíu þó nokkuð lengi og þar getur orðið býsna kalt og hvasst.  Þess vegna grunar mig að þessi tjöld geti átt vel við hér.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þau eru einangruð með ull, og við eigum nóg af henni.  Þeir sem vilja ekki kaupa fellihýsi eða tjaldvagn gætu viljað smíða sér svona tjald.  Ég veit af einu svona á Íslandi, á bæ fyrir norðan Borgarvirki í V.Hún, en það er stærra, notað til að hýsa morgunverðargesti í bændagistingu.

Það er ekki tjaldað til einnar nætur, það þarf að koma með tjaldið á kerru og menn eru 2 klst að tjalda.  Á móti kemur að þá er kominn meiri bústaður, viðargólf og kamína.

Hefur einhver reynslusögur af þessum tjöldum?

Hér eru upplýsingar um tjöldin frá fyrirtæki á vesturströnd Bandaríkjanna sem framleiðir útgáfur af þeim.

 

 

Er nógu bjart í kringum þig?

Nú þegar skammdegið er að hellast yfir af fullum þunga væri kannski ráð að skoða hvort helstu vistarverurnar á heimilinu eru nægilega bjartar?

Ég var að fletta ágætum bæklingi um lýsingu sem opnaði augu mín svolítið.  Ég sé að birtan í eldhúsinu okkar er of lítil.  Svo eru ljósarör undir eldhússkápunum sem ég hélt að væru flúrperur en eru gamaldags glóðarlampar,  þeir eyða miklu meiri straum en nauðsynlegt er, en eru ekkert sérstaklega bjartir.

Í stað þess að hugsa um sparperur sem leið til að spara rafmagn en hafa sömu lýsingu, ætla ég að nota sama pening í rafmagn, en fimmfalda lýsinguna og losna við skammdegisþunglyndið!

Hér er bæklingurinn.  Sjá einnig þessa heimasíðu: ljóstæknifélag Íslands.

WolframAlpha

Ég þarf að vita hvenær 5x verður stærra en 10-7x svo ég fer á wolframalpha.com og slæ inn:

5x>10-7x.  Þetta fæ ég til baka:

 

 

 

 

 

 

 

          x>5/6.

 

Næst slæ ég inn fæðingardaginn minn, sep 17 1964 og fæ að vita:

 

Svo slæ ég inn:  convert 1000 isk to usd  og fæ:

 og í kaupbæti:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er skemmtileg síða !!   Prófið dæmin hér

Um bætiefni

 

 

 

 

 

 

Man einhver eftir STP límmiðunum?  Slatti af þessum límmiðum endaði á hnökkum á Raleigh Chopper hjólum hér og þar um bæinn þegar ég var strákur.  Krakkar fóru á bensínstöðvar og sníktu þessa miða.  Ég komst seinna að því hvað þetta fyrirtæki seldi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það seldi (og selur enn) bætiefni í bensín sem eiga að gera bílvélar kraftmeiri.  Það þurfti að borga hálfa milljón dollara í sekt árið 1978 fyrir að vera með rangar auglýsingar, fullyrðingar sem þeir gátu ekki staðið við -- þeir voru aftur sektaðir um 0,8 milljónir dala árið 1995 út af sömu ástæðu.  Þeir selja ýmislegt gagnlegt en hluti af vörulínunni átti semsagt að auka hestöfl bílvéla umfram það sem sennilegt gat talist.  Í dag held ég að flestir sem vilja kraftmeiri vél í bílinn kaupi sér kraftmeiri bíl.

Þetta rifjaðist upp fyrir mér þegar ég heyrði um konu sem lifir nánast á Herbalife dufti og hleypur öllum stundum.

Herbalife selur ýmislegt gagnlegt.  Fólk þarf prótein og ef það velur að borga fyrir sojaprótein frá Bandaríkjunum í stað þess að kaupa íslenskt skyr ætla ég ekki að mótmæla.  Mig grunar samt að sumir eigni þessu dufti eiginleika sem það getur ekki staðið undir.

Það bættist nýr meðlimur í hlaupahópinn, venjuleg kona sem borðaði venjulegan mat og hafði ekki hlaupið mikið áður.  Hún reyndist hins vegar eiga mjög auðvelt með hlaup af Guðs náð, og var orðin betri en Herbalife konan eftir nokkrar vikur á hlaupum. Sagan hermir að þetta hafi fengið mjög á duftætuna.

Ég veit að mér þætti það mjög svekkjandi að hafa borðað nánast ekkert nema duft og komast svo að því að fólk er bara misjafnlega vel gert - eins og bílvélar.

Þetta er samt sniðug markaðshugmynd, að selja vítamín fyrir bíla...

Smásaga eftir Kurt Vonnegut

(Síðasta færsla var svo nörduð, hér er rómantík til að vega hana upp).

 

Long Walk to Forever eftir Kurt Vonnegut, 1960.

Long Walk to Forever

They had grown up next door to each other, on the fringe of a city, near fields and woods and orchards, within sight of a lovely bell tower that belonged to a school for the blind. 

Now they were twenty, had not seen each other for nearly a year. There had always been playful, comfortable warmth between them, but never any talk of love. 

His name was Newt. Her name was Catharine. In the early afternoon, Newt knocked on Catharine's front door. 

Catharine came to the door. She was carrying a fat, glossy magazine she had been reading. The magazine was devoted entirely to brides. "Newt!" she said. She was surprised to see him. 

"Could you come for a walk?" he said. He was a shy person, even with Catharine.  He covered his shyness by speaking absently, as though he were a secret agent pausing briefly on a mission between beautiful, distant, and sinister points. This manner of speaking had always been Newt's style, even in matters that concerned him desperately. 

"A walk?" said Catharine. 

"One foot in front of the other, "said Newt, "Through leaves, over bridges--"

"I had no idea you were in town, "she said. 

"Just this minute got in, "he said. 

"Still in the Army, I see, "she said. 

"Seven more months to go, "he said. He was a private first class in the Artillery.  His uniform was rumpled. His shoes were dusty. He needed a shave. He held out his hand for the magazine. "Let's see the pretty book, "he said. 

She gave it to him. "I'm getting married, Newt, "she said. 

"I know, " he said. "Let's go for a walk. "

"I'm awfully busy, Newt, "she said. "The wedding is only a week away. "

"If we go for a walk, " he said, "it will make you rosy. It will make you a rosy bride. "He turned the pages of the magazine. "A rosy bride like her--like her--like her, " he said, showing her rosy brides. 

Catharine turned rosy, thinking about rosy brides. 

"That will be my person to Henry Stewart Chasens, " said Newt. "By talking you for a walk, I'll be giving him a rosy bride. "

"You know his name?" said Catharine. 

"Mother wrote, "he said. "From Pittsburgh?"

"Yes, "she said. "You'd like him. "

"Maybe, " he said. 

"Can--can you come to the wedding, Newt?" she said. 

"That I doubt. "he said. 

"Your furlough isn't for long enough?"she said. 

"Furlough?"said Newt. He was studying a twopage ad for flat silver. "I'm not on furlough, "he said. 

"Oh?" she said. 

"I'm what they call A. W. O. L. , " said Newt. 

"Oh, Newt!You're not!" she siad. 

"Sure I am, "he said, still looking at the magazine. 

"Why, Newt?" she said. 

"I had to find out what your silver pattern is, "he said. He read names of silver patterns from the magazine. "Albermarle?Heather?"he said. "Legend?Rambler Rose?" He looked up, smile. "I plan to give you and your husband a spoon, "he said. 

"Newt, Newt--tell me really, "she said. 

"I want to go for a walk, "he said. 

She wrung her hands in sisterly anguish. "Oh, Newt--you're fooling me about being A. W. O. L. , "she said. 

Newt imitated police siren softly, raised his eyebrows. 

"Where--where from?" she said. 

"Fort Bragg, " he said. 

"North Carolina?" she said. 

"That all right, "he said. "Near Fayetteville--where Scarlett O'Hara went to school. "

"How did you get here, Newt?" she said. 

He raised his thumb, jerked it in a hitchhike gesture. "Two days, " he said. 

"Does your mother know?"she said. 

"I didn't come to see my mother, "he told her. 

"Who did you come to see?" she said. 

"You, " he said. 

"Why me?"she said. 

"Because I love you, "he said. "Now can we take a walk?"he said. "One foot in front of the other--through leaves, over bridges--"

They were taking the walk now, were in a woods with a brown-leaf floor. 

Catharine was angry and rattled, close to tears. "Newt, "she said, "this is absolutely crazy. "

"How so?"said Newt. 

"What a crazy time to tell me you love me, "she said. "You never talked that way before. "She stopped walking. 

"Let's keep walking, "he said. 

"No, "she said. "So far, no farther. I shouldn't have come out with you at all, "she said. 

"You did, "he said. 

"To get you out of the house, "she said. "If somebody walked in and heard you talking to me that way, a week before the wedding--"

"What would they think?"he said. 

"They'd think you were crazy, "she said. 

"Why?"he said. 

Catharine took a deep breath, made a speech. "Let me say that I'm deeply honored by this crazy thing you've done, "she said. "I can't believe you're really A. W. O. L. ,  but maybe you are. I can't believe you really love me, but maybe you do. But--"

"I do, "said Newt. 

"Well, I'm deeply honored, "said Catharine, "and I'm very fond of you as a friend, Newt, extremely fond--but it's just too late. "She took a step away from him.  "You've never even kissed me, "she said, and she protected herself with her hands. "I don't mean you should do it now. I just mean this is all so unexpected. I haven't got the remotest idea of how to respond. "

"Just walk some more, "he said. "Have a nice time. "

They started walking again. 

"How did you expect me to react?" she said. 

"How would I know what to expect?"he said. "I've never done anything like this before. "

"Did you think I would throw myself into your arms?"she said. 

"Maybe, "he said. 

"I'm sorry to disappoint you, "she said. 

"I'm not disappointed, "he said. "I wasn't counting on it. This is very nice, just walking. "

Catharine stopped again. "You know what happens next?"she said. 

"Nope, "he said. 

"We shake hands, "she said. "We shake hands and part friends, "she said. "That's what happens next. "

Newt nodded. "All right, "he said. "Remember me from time to time. Remember how much I love you. "

Involuntarily, Catharine burst into tears. She turned her back to Newt, looked into the infinite colonnade of the woods. 

"What does that mean?"said Newt. 

"Rage!"said Catharine.  She clenched her hands. "You have no right--"

"I had to find out," he said. 

"If I'd loved you," she said, "I would have let you know before now. "

"You would?"he said. 

"Yes, "she said. She faced him, looked up at him, her face quite red. "You would have known, "she said. 

"How?"he said. 

"You would have seen it, "she said. "Women aren't very clever at hiding it. "

Newt looked closely at Catharine's face now. To her distress, she realized that what she had said was true, that a woman couldn't hide love. 

Newt was seeing love now. 

And he did what he had to do. He kissed her. 

"You're hell to get along with!"she said when Newt let her go. 

"I am?"said Newt. 

"You shouldn't have done that, "she said. 

"You didn't like it?"he said. 

"What did you expect, "she said--"wild, abandoned passion?"

"I keep telling you, "he said, "I never know what's going to happen next. "

"We say good-by, "she said. 

He frowned slightly. "All right, "he said. 

She made another speech. "I'm not sorry we kissed, "she said. "That was sweet. We should have kissed, we've been so close.  I'll always remember you, Newt, and good luck. "

"You too, "he said. 

"Thank you, Newt, "she said. 

"Thirty days, "he said. 

"What?"she said. 

"Thirty days in the stockade, "he said--"that's what one kiss will cost me. "

"I--I'm sorry, "she said, "but I didn't ask you to go A. W. O. L. "

"I know, "he said. 

"You certainly don't deserve any hero's reward for doing something as foolish as that, "she said. 

"Must be nice to be a hero, "said Newt. " Is Henry Stewart Chasens a hero?"

"He might be, if he got the chance, "said Catharine. She noted uneasily that they had begun to walk again. That farewell had been forgotten. 

"You really love him?"he said. 

"Certainly I love him!"she said hotly. "I would not marry him if I didn't love him!"

"What's good about him?"said Newt. 

"Honestly!"she cried, stopping again. "Do you have any idea how offensive you're being? Many, many, many things are good about Henry!  Yes, "she said, "and many,  many, many things are probably bad too. But that isn't any of your business.  I love Henry, and I don't have to argue his merits with you!"

"Sorry, "said Newt. 

"Honestly!"said Catharine. 

Newt kissed her again. He kissed her again because she wanted him to. 

They were now in a large orchard. 

"How did we get so far from home, Newt?" said Catharine. 

"One foot in front of the other--through leaves, over bridges, "said Newt. 

"They add up--the steps, "she said. 

Bells rang in the tower of the school for the blind nearby. 

"School for the blind, "said Newt. 

"School for the blind, "said Catharine. She shook her head in drowsy wonder. "I've got to go back now, " she said. 

"Say good-by, "said Newt. 

"Every time I do, "said Carharine, "I seem to get kissed. "

Newt sat down on the close-cropped grass under an apple tree. "Sit down, " he said. 

"No, "she said. 

"I won't touch you, "he said. 

"I don't believe you, "she said. 

She sat down under another tree, twenty feet away from him. She closed her eyes. 

"Dream of Henry Stewart Chasens, "he said. 

"What?"she said. 

"Dream of your wonderful husband-to-be, "he said. 

"All right, I will, "she said. She closed her eyes tighter, caught glimpses of her husband-to-be. 

Newt yawned. 

The bees were humming in the trees, and Catharine almost fell asleep. When she opened her eyes she saw that Newt really was asleep. 

He began to snore softly. 

Catharine let Newt sleep for an hour, and while he slept she adored him with all her heart. 

The shadows of the apple trees grew to the east. The bells in the tower of the school for the blind rang again. 

"Chick-a-dee-dee-dee, "went a chickadee. 

Somewhere far away an automobile starter nagged and failed, nagged and failed,  fell still. 

Catharine came out from under her tree, knelt by Newt. 

"Newt?"she said. 

"H'm?"he said, He opened his eyes. 

"Late, "she said. 

"Hello, Catharine, "he said. 

"Hello, Newt, "she said. 

"I love you, "he said. 

"I know, "she said. 

"Too late, "she said. 

He stood, stretched groaningly. "A very nice walk. "he said. 

"I thought so, "she said. 

"Part company here?"he said. 

"Where will you go?"she said. 

"Hitch into town, turn myself in, "he said. 

"Good luck, "she said. 

"You too, "he said. "Marry me, Catharine?"

"No, "she said. 

He smiled, stared at her hard for a moment, then walked away quickly. 

Catharine watched him grow smaller in the long perspective of shadows and trees,  knew that if he stopped and turned now, if he called to her, she would run to him. She would have no choice. 

Newt did stop. He did turn. He did call. "Catharine, "he called. 

She ran to him, put her arms around him, could not speak. 

Hvar vaeri islenskan stoedd an islensku bokstafanna?

A degi islenskrar tungu vil eg minna a starf Arnar Kaldalons.

Thad gerdist ekki ad sjalfu ser ad islenskir bokstafir eru i oellum toelvum sem eru seldar a Islandi i dag.

Það er ekki pláss fyrir alla mögulega bókstafi í stafatöflum tölva.  Íslenskir stafir eru 20 talsins og þeir tóku mikið pláss í stafatöflum á árum áður þegar aðeins var pláss fyrir 200 tákn.  Það þurfti að berjast fyrir þessu plássi á erlendum vettvangi.

Þar var Örn Kaldalóns "maðurinn bak við tjöldin".

Örn tók saman íslenska stafatöflu (CECP 871) sem enn er í notkun á Íslandi í öllum miðlungs- og stórtölvum IBM. Örn var yfirmaður Þýðingastöðvar Orðabókar Háskólans og IBM og sá um íslenskar málkröfur fyrir IBM á Íslandi 1984–1992. Hann var einnig fulltrúi gagnvart IBM vegna íslenskra þýðinga og málkrafna en það var verkefni sem hann hafði sinnt fyrir IBM á Íslandi.  (IBM var þá eins og Microsoft í dag, aðilinn sem ákvað hvernig allt skyldi vera).  Örn hefur verið í Orðanefnd Skýrslutæknifélagsins frá 1978, í meira en aldarfjórðung.

Nú eru allir séríslensku stafirnir í hinum veigamikla alþjóðlega staðli ISO 8859. Sá staðall er forsenda þess að við getum notað íslensku í tölvutækni. Örn mun hafa starfað með Jóhanni Gunnarssyni að því máli en þeir nutu aðstoðar Willy Bohn, staðlasérfræðings hjá IBM í Þýskalandi.

Örn var gerður að heiðursfélaga á aðalfundi Skýrslutæknifélags Íslands 9. febrúar 2006.

Anger management

Ég ræddi við félaga minn um að minn væri hugur þungur vegna "ástandsins" á Íslandi.

Hann sagði að þunglyndi væri reiði sem ekki væri búið að vinna úr.

Ég sagði þá að það væri stjórnleysi og frumstætt að sýna reiði (ég las það í "Art of War" eftir Sun Tzu).

Hann sagði þá að ég væri eitthvað að misskilja bókina, maður ætti að virkja reiðina því annars æti hún mann upp innanfrá.

Ég ólst upp við að reiði væri eyðileggjandi kraftur, nánast ein af dauðasyndunum, en hann sagði að þannig þyrfti hún ekki að vera.  Ef hún breytist í heift er hún orðin eyðileggjandi, ekki fyrr.  "Þó nokkuð til í því" hugsaði ég.

Þegar ég hjólaði í vinnuna í morgun svínaði bíll í veg fyrir mig.  Reyndar var það ekki bíllinn heldur ökumaðurinn.

Mannleg samskipti brotna niður þegar fólk ferðast í bílum.  Maður á gangi sem rekst harkalega utan í einhvern biðst afsökunar, en þessi sami maður stoppar ekki nauðsynlega bílinn og biðst afsökunar ef hann brýtur á öðrum ökumanni.

Á venjulegum degi hefði ég bölvað í hljóði og haldið áfram og geymt þessa lífsreynslu með öðrum súrum kögglum, en af því ég var nýbúinn að vera að hugsa um þetta með reiðina ákvað ég að elta bílinn.  Hann lagði í stæði stuttu síðar.

Ökumaðurinn opnaði hurðina hálfskelfdur, sýndist mér.  Ég spurði með þjósti: "sástu mig ekki?"  "Nei, fyrirgefðu" kom svarið.  Aha!  Fyrirgefning.  Ég bráðnaði á staðnum, sagði "allt í lagi" og hjólaði í góðu skapi í vinnuna.

"Anger management" dagur 1.  Lærdómur dagsins:  Elta þá - en ekki drepa þá.

Byrja á þeim sem svína í umferðinni og svo "baby steps" þangað til maður er farinn að fá beiðni um fyrirgefningu frá útrásarvíkingum og flokksgæðingum.

 

PS:  Ég held það væri sniðugt ef hægt væri að hringja í bílnúmer.  Ég er með RJ875.  Ef hringt væri í 1-500-RJ875 fengist símsamband við mig.  Þú gætir þá sagt mér að það væru ljós á bílnum, ég væri með lint í afturdekkinu, nú eða að ég hefði svínað fyrir þig.