Vatn !

Ég var í Kringlunni áðan en sá hvergi vatnshana í grennd (þeir eru kannski einhversstaðar).

• Daginn áður var ég í Háskólabíó en eina leiðin til að fá vatn var að standa í biðröð og ónáða sjoppufólkið.
• Sömu sögu er að segja í Smárabíó.
• Sömu sögu í Leifsstöð, hvergi vatn að hafa.

Þetta var ekki vandamál á meðan hægt var að nota vaska á klósettum en núna eru þeir oftast með forblönduðu volgu vatni.

Í Bandaríkjunum eru iðulega vatnsfontar á opinberum stöðum, en þeir eru sjaldgæfir hér.  Það er skrýtið því við erum alltaf að tala um vatnsgæðin hér.

Ég vil leggja til að sett verði í lög að almenningur skuli hafa greiðan aðgang að vatni á almenningsstöðum og minnka þannig umhverfissóðalega sölu á vatni í plastflöskum.

 

Áður en ég trufla heilbrigðisráðherra með þessari uppástungu, hvað finnst ykkur?

Hvar er kröftunum best beitt?

Fréttablaðið er með þrjár greinar í dag, um að maður eigi að vera góður við útrásarvíkinga og níðast ekki á eigum þeirra.  Greinarnar eru allar eftir fasta penna blaðsins:

 

• "Sjálfbærar nornaveiðar" eftir Bergstein Sigurðsson
• "Meðan fjöldinn sefur - krafan um iðrun" eftir Jónínu Michaelsdóttur
• "Kæri herra Skap ofsi" eftir Víði Guðmundsson

Mér finnst skondið að sjá þrjár greinar um sama efni í blaðinu.  Það læddist að mér sá grunur að þeir sem reka blaðið vilji hafa Range Roverana sína í verksmiðjulitunum áfram.

Það væri stórmannlegra að stunda málningarvinnuna á daginn en ég hef ekki haft uppburði í mér til að mæta sjálfur með málningu svo ég ætti ekki að segja mikið.

Ég hef heldur ekki viljað beita mér í Icesave, því ég veit bara ekki nógu vel hverju íslendingar lofuðu í ermina á sér.  Það er lögfræðileg spurning.  "Ef við lofuðum að borga, verðum við að borga" hugsaði ég.

Það að sjálfstæðisflokkurinn skuli vera á móti Icesave gerir mig líka beinlínis fylgjandi því að borga, af því ég trúi því nú að sjálfstæðisflokkurinn vinni alltaf á móti mínum hagsmunum.  Hann hefur gert það hingað til.

Icesave og málningarslettur eru ekki á dagskrá hjá mér.  Ég leyfi mér að fullyrða að fréttaumfjöllun um þessi mál séu "Red herring", beinlínis valin til þess að beina athyglinni frá mikilvægari málum.

 

Annað mál snýr að mér og öðrum borgurum, og væri uppbyggilegt að ræða:  Af hverju sættum við okkur við ástandið á Íslandi eins og það var?

Þegar ég flutti heim voru vextir hér verðtryggðir 6-7%.  (Verðtryggingin var upphaflega vegna þess að laun voru líka verðtryggð en allir virtust hafa gleymt því).

Ég var þá nýfluttur frá landi þar sem ég borgaði 5% óverðtryggt af húsinu.  Venjulegt fólk í öðrum löndum hefði búið heima hjá pabba og mömmu frekar en að semja upp á svona óguðlega slæm kjör, og barið svo sleifum og pottum til að fá þeim breytt.  Við biðum með öll mótmæli þar til eftir hrun.  Af hverju?

Vextir hafa verið alveg út úr kortinu öll árin sem ég hef búið hérna.  Mér er fyrirmunað að skilja hvernig fólk gat steypt sér í skuldaánauð með því að kaupa hús á þessum vöxtum.  (Lánin í erlendum gjaldeyri voru svo vitlaus að ég ræði þau ekki einu sinni).  Við vorum arðrænd af bönkunum.

Það eru ekki guðdómleg réttindi fjármagnseigenda að hreppa þjóðina í ánauð eins og landeigendur gerðu við leiguliða á miðöldum.   Það á að vera mögulegt að eignast þak yfir höfuðið í eigin landi. 

Verðlag á matvöru var þrefalt á við erlendis, sömuleiðis á öllum heimilistækjum.  Við vorum arðrænd af kaupmönnum.  Verslunareigendur leggja 120% á vöruna og segja að það sé nauðsynlegt af því markaðurinn sé svo lítill.

Rauði þráðurinn er að íslendingar hafa látið arðræna sig ár eftir ár og sýna engin merki um að vaxa úr grasi.

"Ríkið það er ég" sagði Loðvík 14.   Ríkið ætti að vera við, en er það ekki.  Í fyrsta lagi vinnur það með hinum ríku á móti þeim sem eru að koma undir sig fótunum og í öðru lagi höfum við verið heilaþvegin til að trúa því að ríkið sé á einhvern hátt óæskilegt og eigi að skipta sér af sem fæstu, þegar sannleikurinn er sá að ríkið er það eina sem getur gætt hagsmuna okkar.  Meiri ríkisafskipti þurfa ekki að þýða kommúnisma og ríkis eldspýtnaverksmiðju.

Ríkið styrkir varla neytendasamtökin enda eru þau  bitlaus.  Jóhannes í neytendasamtökunum skrifar eina blaðagrein á ári til að minna á tilveru sína, rétt áður en hann er endurkjörinn af gömlum vana.  (Dr. Gunni er hundraðfalt meiri neytendafrömuður en er samt ekki á launum við það).

Ef Íslendingar geta lært af hruninu að standa saman gegn auðvaldinu og gætt hagsmuna sína í viðskiptum við banka og verslanir, þá munu þeirra lífsgæði aukast til muna þrátt fyrir allar Icesave afborganir.

 

Góður púnktur

Hermann Guðmundsson skrifar:

Ég hef stundum undrað mig á því að þegar maður fer í kjörbúð og stendur við kjötborðið, koma stundum þrautreyndar húsmæður og fara að spyrja 18 ára gamlan afgreiðslumann að þvi hvort að eldunartíminn á kjötinu eigi að vera styttri eða lengri. Það eitt að standa fyrir innan borðið í slopp gefur greinilega ákveðinn trúverðugleika. Það er mér alla vega augljóst að húsmóðirin er sá sem er með reynsluna og alla áhættuna í þessu samtali.

Greinin í heild sinni er hér.

Hann spyr líka:  Hvernig stendur á því að fjölmargir vel upplýstir einstaklingar gátu blindast jafn rækilega og raun ber vitni í velgengni síðustu ára?

Ég hlakka til þegar við megum vera að því að ræða þetta betur.  Var þetta æskudýrkun, voru einkennisbúningar bankamanna, jakkafötin, eins og fallegir hermannabúningar?  Var bara svona þægilegt að halda með sigurvegurunum?  Erum við skrúfuð saman eins og Þjóðverjar í seinni heimstyrjöldinni?

Vonskan í heiminum birtist í því þegar hugsandi fólk hefst ekki að.  Sumir treysta öðrum þegar þeir ættu að vita betur.  Aðrir vita að þeir vita betur en segja samt ekkert.  Það var þægilegra að láta bjóða sér í veislurnar.

Ég tel að hverjum hugsandi manni hafi mátt vera ljóst hvert stefndi fyrir hrun, og ég er orðinn leiður á að hlusta á þá sem segja að hrunið og Icesave sé ekki þeim að kenna og að þeir eigi ekki að borga.

Íslendingar þurfa að borga Icesave af því þeir kusu Davíð sem lagði niður þjóðhagsstofnun, lét Björgólf hafa Landsbankann, hækkaði ekki bindiskylduna heldur lagði hana niður!, hélt vöxtum háum, hafðist ekki að þegar hann vissi sennilega hvert stefndi.  Ég gleymi ekki deginum þegar ég frétti að Landbankinn í Bretlandi hefði ennþá verið íslenskur banki.   Hvílík handvömm!  Var það ekki starf Davíðs að tryggja að svo væri ekki?

Á meðan einhver hrópar ennþá "ekki okkur að kenna, við borgum ekki" er ennþá hægt að lifa í blekkingu, að við höfum ekki gert neitt rangt, að ekkert sé okkur eða Davíð að kenna.   Því tímabili fer bráðum að ljúka.

Magna Carta

Í Matteusi stendur að Jesú hafi hent "víxlurunum" út úr musterinu. 

Hér er mynd sem var tekin á staðnum:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var bannað í gamla testamenti og í Torah, trúarriti gyðinga að innheimta vexti.  Það var talsvert alvarlegra en kynvilla, held ég því Jesú barði ekki á hommum meðan hann gekk meðal vor, en hann sleppti sér alveg í musterinu.

Gyðingar gerðu seinna undantekningu á okurlánareglunni:  Það mátti taka vexti af útlendingum.

Það var út af þessari undantekningu sem gyðingar urðu óvinsælir í Evrópu og sögur eins og "Kaupmaðurinn í Feneyjum" voru skrifaðar (af Shakespeare).

Árið 1215 gerðu englendingar með sér samning um að halda lög og frið, skjalið heitir  Magna Carta enda skrifað á latínu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í honum stendur ýmislegt merkilegt, en þar á meðal að ef einhver Englendingur deyr og hann skuldar gyðingi peninga, þurfa erfingjar hans ekki að borga gyðingnum okurvextina þótt sá sem dó hafi álpast til að semja upp á þá.

Hér er ensk þýðing á latnesku málsgreininn (undirstrikun mín):

If one who has borrowed from the Jews any sum, great or small, die before that loan be repaid, the debt shall not bear interest while the heir is under age, of whomsoever he may hold; and if the debt fall into our hands, we will not take anything except the principal sum contained in the bond. And if anyone die indebted to the Jews, his wife shall have her dower and pay nothing of that debt; and if any children of the deceased are left under age, necessaries shall be provided for them in keeping with the holding of the deceased; and out of the residue the debt shall be paid, reserving, however, service due to feudal lords; in like manner let it be done touching debts due to others than Jews.^[14]

 

Í fljótu bragði sýnist mér að Englendingar séu orðnir Gyðingarnir, nema við eigum að borga vextina en ekki höfuðstólinn.  Hvar er okkar Magna Carta sem ver okkur fyrir þeim?

Ef við ætlum að lifa hér áfram þurfum við að ákveða hvort við ætlum að umbera þessa óværu sem er stjórnlaus bankastarfsemi og okurlán.  Kannski Jesú og fortíðin hafi eitthvað að kenna okkur þarna? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í "góðærinu" sem var hreint ekkert góðæri, var því haldið fram að hin nýja kynslóð bankamanna væri ekki sníkjudýr á samfélaginu.  Annað hefur komið fram.  Þurfum við ekki að taka afstöðu til þessa hluta alheimsvæðingar og kapítalisma áður en enduruppbyggin hefst?

 

 

Hvað á maður að borga í hússjóð?

Einu sinni keyptum við íbúð í húsi þar sem húsfélagið rukkaði mjög lág húsgjöld.  Stóra systir mín réði okkur frá kaupunum en við hjónin ákváðum samt að kaupa íbúð þar.

Sameignin var öll í lamasessi og þegar vanræksluskemmdir komu í ljós á þakinu þurfti hver íbúð að borga hálfa milljón vegna vanrækslu fyrri ábúenda.  Þetta gerðist rétt eftir að við fluttum inn svo ég var lítið hrifinn.  Eftirá að hyggja voru mistök að kaupa íbúð þarna.  Margir höfðu gert íbúðirnar sínar rosalega flottar, en húsið sjálft var slömm.

Fjölbýlishús rétt hjá var með húsgjöldin þó nokkuð hærri, en öll sameign var til fyrirmyndar, nýmálað, flott teppi og lýsing, þvottahús, hjólageymsla og o.sfrv.  Ég horfði löngunaraugum þangað þegar tímar liðu.

Sumir tala eins og að lágir skattar séu eitthvað markmið í sjálfu sér, en verður maður ekki að sjá hvað maður fær fyrir peninginn?

Er fyrri húseignin rekin í anda kapítalisma og sú seinni í anda félagshyggju? Er maður sjálfkrafa kommi  ef maður vill búa í seinna húsinu?

 

Veljum íslenskt & verum frumkvöðlar (ef við getum)

Kunningi minn breskur var að stofna lítið fyrirtæki hér í Reykjavík (sem gárungarnir kalla víst Krísuvík núna).  Fyrirtækið gerir upp og selur handsmíðuð reiðhjól.

Hann þurfti að gráta á öxlina á mér og ropa einum súrum ropa.  Hann hafði ætlað að nálgast ósköp venjulegan trékassa sem hann hafði skilið eftir heima hjá sér í Bretlandi, kassinn innihélt varahluti í reiðhjól, keðjur, gíra og fleira smálegt.  Það lítur út fyrir að hann verði að vera án kassans, því í fyrsta lagi átti innflutningurinn að kosta 50 þúsund kall samkvæmt skipafélaginu hér, og svo er allt of mikil vinna að koma svona blandi í poka í gegnum tollinn.  Hann hafði bara ætlað að póstsenda einn kassa en þetta varð að stórmáli.  Hann virðist þurfa að eyða vinnuviku og arði mánaðarins til þess.

Hann segist vera farinn að skilja hvers vegna allt er svona dýrt hér.  Hann var alvarlega að hugsa um að fara til Bretlands og koma aftur með kassann í ferðatösku af því það yrði fljótlegra og ódýrara.  Hvernig eiga menn að stofna fyrirtæki þegar Ísland hagar sér eins og Norður Kórea í þessum málaflokki?  Ég hvatti hann til að skrifa grein og útskýra fyrir íslendingum muninn á Íslandi og því sem hann er vanur.

Ég held að svona sandur í tannhjól atvinnulífsins sé gífurlega letjandi og láti marga íslendinga gefast upp fyrirfram.  Þeir vita betur en að reyna, eru bara vanir þessu.  (Þessi einangrun er reyndar aðal ástæðan fyrir því að ég vil ganga í ESB).

Á tyllidögum nefna menn alltaf "frábær fyrirtæki eins og Össur, Marel og CCP".  Af hverju eru fyrirtækin í setningunni alltaf þau sömu, og alltaf bara þrjú?

 

Hér eru nokkrar hugmyndir sem ég vil skjalfesta fyrst ég er byrjaður að skrifa um vöruþróun.

---------------------

Næringarfræðingur sagði mér að íslendingar flytja inn eggjahvítu (prótein) fyrir milljónir í formi alls konar dufts (herbalife, orkudrykkir o.s.frv.) en mjólkursamsalan hendir undanrennudufti sem er ekkert nema prótein.  Synd ef satt.  Ég hef reynt að kaupa stamp með undanrennudufti til að nota sem prótein viðbót í "Boozt" shake, en duftið leysist illa upp og er ekki gott á bragðið.  Þarna vantar kannski vöruþróun?

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---------------------

Ég lýsi líka eftir hörðum íslenskum osti.  Ég kaupi ítalskan Parmesan en myndi frekar vilja íslenskan. Sá ítalski er væntanlega á okurverði hér af því hann er ofurtollaður til að verja íslenska Parmesaninn?

Spaghetti er ekki að fara neitt og fólk setur parmesan ofan á það svo markaður fyrir harðan ost er frekar öruggur.

---------------------

Meðan ég bjó í Frakklandi keypti ég oft súpur í fernum.  Hér fást súpur bara sem innflutt duft eða niðursuðuvara, og úrvalið er ekki gott.  Ég lýsi hér með eftir ferskum súpum úr íslenskum hráefnum.

 

 

 

 

 

 

 

 

---------------------

Getum við búið til rúmdýnur úr íslenskri ull?  Bandaríkjamenn virðast geta sofið á henni.  Dýnan á myndinni er úr ull.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég spurði mann hvort rúmdýnur úr stálgormum væru ekki það fínasta fína?  Hann sagði að Bandaríkjamenn hefðu fundið upp á því að nota stál í rúmdýnur af því þeir væru stáliðnaðarþjóð.  Þeir búa til bíla úr stáli þótt það sé níðþúngt og láti bílana eyða allt of miklu, þeir gera meira að segja skrifborð úr stáli.  "Fínustu dýnurnar eru úr ull og svampi en hann er bara dýrari en stálið".  Svo mörg voru þau orð.  Kannski erum við eskimóar að kaupa ísskápa þarna.

---------------------

Í lokin er vöruþróun sem ég er ánægður með: Kötturinn okkar er hrifinn af íslenskum kattamat.  Hann fæst bara í Bónus.

Aðallinn myrti Gústaf kóng

Fyrirsögnin kemur fyrir í lagi eftir Megas sem minnir okkur á hlutskipti Gústafs III Svíakonungs en hann var stunginn í bakið af manni sem var handarhöggvinn og hengdur um sama leyti og sárin drógu konunginn til dauða árið 1792.  Morðinginn vildi halda því fram að kóngafjölskyldan sænska væri orðin rangeyg af úrkynjun.  Svíar voru ekki meira ósammála morðingjanum en svo, að eftir aftökuna fluttu þeir inn nýjan kóng frá Frakklandi.  Þaðan komu Bernadotte kóngarnir sem eru ennþá við lýði þar ídag.  Svíar urðu ekki nýlenda frakka fyrir vikið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mér datt þetta í hug í tilefni af ESB umræðunni.  Fjórflokkakerfið er okkar Kong Gustav.  Sonur Davíðs og besti vinur voru settir í Hæstarétt, og sjálfur valdi hann sér embætti seðlabankastjóra -- sem hann gat ekki valdið.  Fjórflokkakerfið leyfði þessi vinnubrögð.

Það voru vaxtahækkanir Davíðs sem drógu erlent lánsfjármagn til landsins og gerðu bönkum kleift að dansa hrunadansinn sem sökkti þjóðarskútunni.  Bankamenn léku ruddalegan leik en samkvæmt reglunum og það var Davíð sem skrifaði þær. Ég get ekki samþykkt að Davíð hafi varað við eða verið valdalaus.

Davíð er enginn Neró - og Neró var víst ekki svo slæmur heldur .  Hann var öflugur í slökkvistarfinu í Róm, en fékk harða útreið í sögubókunum og var sagður hafa spilað á fiðlu meðan Róm brann bara af því hann var tónelskur.  Svona getur sagan verið grimm þegar andstæðingarnir fá að skrifa hana.

Ég segi Davíð það til einhvers konar hróss að jafnvel Mahatma Gandhi hefði ekki þolað átján ára valdasetu. Það er freistandi að fá sér kók án þess að borga þegar maður á að passa sjoppuna, þótt maður álíti sig strangheiðarlegan og ég held reyndar að menn gerist ekki betri en Davíð.  Vandinn er bara hvað sjoppan er lítil og eftirlitslaus.  Hér tíðkast að umbera afglöp í starfi sem myndu kosta sparkið í löndunum í kringum okkur.

Það er bara þannig þegar maður rekur litla sjoppu að innra eftirlit er oft ekki gott.  Því ekki að flytja inn þá hluta stjórnkerfisins sem við virðumst ekki geta rekið sjálf?  Mörg húsfélög velja að láta aðila út í bæ sjá um bókhaldið, mála húsið og snyrta lóðina.  Þessir þjónustuaðilar verða ekki ekki sjálfkrafa eigendur að öllum íbúðum í húsinu eins og sumir andstæðingar ESB virðast halda.

Algengustu rökin gegn inngöngu í sambandið eru einhvers konar últra þjóðernishyggja og svo ótti við hið óþekkta.  "Better the evil you know" segir enskt máltæki.  Spurningin sem við þurfum að svara er: hversu "evil" má það verða áður en best er að taka stökk inn í óþekkta framtíð?

"Vofa gengur nú ljósum logum..."

Þeir Karl Marx og Friedrich Engels gáfu út kommúnistaávarpið 1848.  Ég hef ekki lesið það en mér er sagt að það sé nánast lýsing á því sem hefur verið að gerast hér á Íslandi upp á síðkastið.

Ég hélt að þetta væri úrelt speki, enda komu Stalín og fleiri ansi miklu óorði á kommúnisma, en nú þegar flestöll fyrirtæki eru í eigu ríkisins er eins gott að rifja upp út á hvað þetta gengur.  Kapítalisminn er amk. jafn lemstraður og kommúnisminn í mínum huga þessa dagana og framtíðaskipulag hér á landi verður að vera eitthvert sambland af báðu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ávarpið hefur verið endurútgefið af hinu íslenska bókmenntafélagi, þýtt af Sverri Kristjánssyni.

PDF skjal á ensku er hér.

Sjálfstætt fólk

Stefna Norður Kóreu grundvallast á sjálfstæðishugsjóninni, sem heitir Juche.  Grunnhugmyndirnar eru þessar:

• Þjóðin verður að vera sjálfstæð í hugsun og stjórnmálum, sjálfri sér nóg fjárhagslega og fær um að verja sig.
• Stefna ríkisstjórnarinnar verður að endurspegla vilja og metnað fjöldans.
• Uppbygging verður að taka mið af þörfum og aðstæðum landsins.
• Fólkið í landinu verður að menntast í góðum kommúnisma.

Einnig er tilgreint að flokknum skuli sýnd tilhlýðileg hollusta.

Mér sýnast nýjustu kjarnorkutilraunirnar vera í samræmi við þessa grunnstefnu.  Það er heillandi hvað Norður Kóreumenn eru hliðhollir sjálfstæði í sinni tærustu mynd.

Nú spyr ég mig samt hvar mörkin liggja milli sjálfstæðis og einangrunarstefnu.  Er það merki um veikleika að vera í bandalagi með öðrum þjóðum?  leyfi ég mér að spyrja.

Samt má segja eins og Kim-Il Sung:  Það er gott að búa í Pyongyang !

N-Kórea heldur áfram tilraunum

Hvenær á maður eitthvað?

Maður á ekki börnin sín, maður gætir þeirra.  Þetta sagði indverskur spekingur hvers nafn ég man ekki í svipinn.  Þetta hefur ekki alltaf verið á hreinu, til dæmis ræðir Mósebók um kosti og galla þess að selja börnin sín í ánauð.

Indjánum N.Ameríku fannst óskiljanlegt að einhver gæti átt landið og seldu Manhattan eyju fyrir slikk.  Þeir hlógu ekki þegar hvítu mennirnir settu upp girðingar og sögðu "út af minni lóð".  Flestir hafa sætt sig við að hægt sé að eiga land, amk. liðu miðaldir þar sem leiguliðar supu dauðann úr skel meðan landeigendur fóru á refaveiðar án þess að stórar byltingar væru gerðar.

Ég man í róló í gamla daga þegar sumir krakkarnir þóttust eiga rólurnar og enginn annar mátti róla.  Svo varð skyndilega verðhrun á rólumarkaðinum þegar mömmurnar kölluðu okkur inn í mat.

Svo er það kvótinn.  Ég hef dregið þorsk og ýsu úr sjó á línu.  Það er óviðjafnanlegt tilfinning, ég gæti vanist henni!

Maður rær bara út, situr við sinn keip og yfirleitt er bitið á fyrr en varir.  Þetta er eins og að eiga olíulind, peningarnir hreinlega gusast upp án þess að maður geri neitt -- eins og að prenta peninga.

Vandinn er að þetta er svo auðvelt (og skemmtilegt)  að það verður að setja einhver mörk svo allir mæti ekki á staðinn og tæmi hafið af fiski.

Það voru fleiri krakkar en rólur og allir vildu róla.  Okkur krökkunum fannst flestum augljóst að einhverjir krakkar gátu ekki bara sezt í rólurnar og   eignað sér þær.  Rétta svarið var, að við áttum að skiptast á.  Ef einhver fullorðinn hefði komið, hefði hann passað að allir fengju að róla smá.

Af sömu ástæðu finnst mér kvótakerfið algerlega út í hött.  Það eina góða við kerfið, er að að það bjargar fiskinum frá útrýmingu.  Það býr hins vegar til ríka stóreigendastétt úr engu.  (Þeir sem skulda vegna kvótakaupa í dag eru krakkarnir sem ösnuðust til að kaupa rólurnar af upphaflegu ruddunum.  Það var leitt).

Ég gæti alt eins tekið öll tré á landinu, girt þau inní reit og selt fóki aðgang, mikið rosalega yrði ég ríkur.  Sama með heitt og kalt vatn.  Þetta er röng leið til að skapa ríkidæmi því það er enginn að skapa verðmæti, það er bara verið að setjast á þau.

Nei, þarna á hvorki rányrkja né kapítalismi heima.  Sumir hlutir verða að vera sameign okkar allra.  Takmörkum veiðarnar, en ekki rugla veiðiheimildunum saman við eignarétt.  Þeir mega róla en þeir eiga ekki rólurnar.  Ég er með ökuskírteini en ég má ekki selja það öðrum.

Kapítalista módelið á ekki við, menn misnotuðu það af því það var í tísku á sínum tíma.  Maður með hamar heldur að allt sé nagli.