Hver prentaði húsið þitt?

Ég sá þrívíddarprentara í boði Iðntæknistofnunar um daginn. Þessir  prentarar geta "prentað" hluti eins og aðrir prentarar prenta texta og  myndir.

Prenttæknin hefur gerbylt menningunni nokkrum sinnum, fyrst þegar  Gutenberg prentaði Biblíuna en líka þegar rafmagnsrásir voru prentaðar  og tölvan varð almenningseign.

Ég fór að velta fyrir mér hvort næsta prentbylting gæti ekki verið  húsagerð?  Það er ekki mikill eðlismunur á því að prenta hús eða rökrás þótt stærðarhlutföllin séu þó nokkur.

Eins og góður akademíker leitaði ég að heimildum og fann frumkvöðul í  Kaliforníu sem er að reyna að prenta hús. Ég hafði séð fyrir mér að  leggja út sand í þunnu lagi, og sprauta svo lími eða sementi í sandinn  þar sem veggir ættu að standa.

Kaliforníuútgáfan sprautar steypu úr stút og notar múrskeiðar báðum  megin við stútinn til að forma vegginn. 

Vélmennin eru að koma en þau líta ekki út  eins og ég hélt.

 

Þankar um öryggi í tölvuheimum

Stýrikerfum og tölvunetum má líkja við byggingar sem forritin okkar  eiga heima í.

Ef byggt er á friðartímum þegar innbrotsþjófar eru ekki til, er erfitt  að gera bygginguna örugga eftirá.

Fangelsi eru yfirleitt hönnuð fyrir sitt hlutverk.  Það er erfitt að  gera öruggt fangelsi úr t.d. Landsspítalanum.  Dyrnar og gluggarnir  eru of margir og of margir gangar sem þarf að fylgjast með.

Það er hægt að kaupa skynjara og myndavélar en í byggingu með þúsund  innganga þarf þúsund myndavélar og einhvern til að fylgjast með þeim  öllum.

Þetta er staðan í öryggismálum í tölvum í dag.  Þótt kerfin líti út  fyrir að vera ný er nýnæmið bara á yfirborðinu. Stýrikerfin eru  barnabörn kerfa sem voru hönnuð þegar notendur voru upplýstir  sérfræðingar og vírusar og internet voru ekki til.

Þegar kerfin voru hönnuð sat fólk eitt með sína einkatölvu og hafði  ekki tengingu út á netið.   Þá var ekki búið að leggja þetta (skólp)  rör út úr heimilum og fyrirtækjum sem hægt var að skríða inn um.

Hér eru nokkrir ósiðir í tölvubransanum sem við þurfum fyrr eða síðar að fást við.

Ósiður 1: Allt er leyft þar til það er bannað.

Tölvur leyfa alla skapaða hluti eins og að láta Word skjöl keyra  forrit eða leyfa forritum að keyra nema vírusvörnin nái að stoppa  notandann af. Þau leyfa börnunum á heimilinu að setja upp hugbúnað sem  þau finna á netinu og heimsækja vefsíður sem enginn fullorðinn hefur skoðað eða samþykkt.

Þessu þarf að snúa við.  Hlutir eiga að vera læstir þar til þeir eru  opnaðir ef þeir eiga að þola að liggja á glámbekk.  Ég nota 10 - 20  forrit á tölvunni minni.  Öll önnur forrit eiga að vera lokuð nema ég  opni þau.

Vefurinn í heild sinni má ekki standa opinn börnum.  Við leyfum börnum  ekki að ferðast ein til útlanda. Vefurinn er miklu ógeðslegri en  klámblöð voru í gamla daga og hann stendur galopinn á flestum  heimilum.  

Ósiður 2: Að gera lista yfir vondu kallana.  Allir sem eru ekki á  listanum eru góðir.

Þetta er það sem veiruvarnarforrit gera. Allar skrár á diskinum eru  skoðaðar og bornar saman við lista yfir alla þekkta vírusa í heimi  þann daginn.  Ef skrá líkist vírus kvartar veiruvarnarforritið.

Þessi aðferð gengur ekki til lengdar, vírusarnir eru of margir og þeim  fjölgar á hverjum degi. Eins og stýrikerfi virka í dag er þetta eina  lausnin, ég er ekki að tala illa um veiruvarnarforrit sem slík.

Ég vil samt heldur viðhalda lista yfir góðu forritin á tölvunni. Allt  sem er ekki á listanum má ekki nota.  Þetta er eins og þjóðfélagið  gerir fyrir lyf og matvörur.  Þeir sem vilja lifa spennandi lífi geta  valið að hunza listann.

Annað dæmi um ósið númer tvö, er að ég fæ allan póst í innboxið mitt  nema póstsían haldi að hann sé rusl.  Ég vil snúa þessu við mjög  fljótlega. Ef sá sem sendir mér póst undirritar ekki póstinn með  rafrænum skilríkjum á póstsían að endursenda póstinn og benda sendanda  á að útvega sér þau.

Þessi skilríki koma til Íslands í haust og íslendingar ættu að taka  þeim fagnandi.  Tölvupóstur getur þá breyst úr nafnlausum póstkortum í  undirrituð ábyrgðarbréf í umslagi.  Hugsanlega verða íslendingar í  fararbroddi þarna.

Ósiður 3: Bíðum eftir árás / slysi og endurbætum svo vöruna /  öryggisferlið.

Ef þessi aðferð gengi væri Windows orðið öruggt stýrikerfi núna.

Það verður að hanna öryggi inn í vöru frá byrjun.  Bankarnir eru núna  að taka rafræn persónuskilríki í notkun og það er frábært.  Sumir  notendur hafa kvartað undan óhagræðinu en þeir gera sér ekki grein  fyrir hvað hættan er orðin mikil. Það er auðvelt að hlera lyklaborð  hjá öðrum.  Það eru ekki tæknilegar ástæður fyrir því að það hefur  ekki verið gert oftar. Alda innbrota í danska netbanka er nú í  uppsiglingu.

Ósiður 4: Að halda að hakkarar séu töff.

  Nei, þeir eiga að fara í  fangelsi.  Það á ekki að þakka hökkurum fyrir að koma upp um nýjustu  veikleikana í stýrikerfum og bönkum.  Enginn þakkar innbrotsþjófi  fyrir að prófa þjófabjöllukerfið. Ég held að þetta hugarfar sé reyndar  á útleið.  Öryggismál eru félagsleg, ekki tæknileg.


Ósiður 5:  Að reyna að láta óbreytta notendur sjálfa bera ábyrgð á  öryggismálum.

Flestir eru tilbúnir að segja ókunnugum manni lykilorð  ef hann er vingjarnlegur og lítur út eins og tæknimaður.  Lykilorðin  eru skrifuð á mottu undir músinni.  Notendur þekkja ekki mun á vefsíðu  banka eða eftirlíkingu af henni sem stelur af þeim lykilorðinu.

Þeir skilja ekki glugga sem birtast á skjánum og í stendur:  "This  attachment may contain an active object". Eftir smátíma ýta þeir bara  á "OK" hnappinn við öllum "Are you sure" spurningum.

Umferðarfræðsla er mikilvæg en það þarf samt örugga vegi og vegrið.


Ósiður 6:  Þegar fyrirtæki og stjórnmálamenn segja: "Gerum eitthvað í  örygginu núna það lætur okkur líta vel út".

  Öryggismál eru viðvarandi  ferli, ekki vara sem hægt er að hlaupa út í búð og kaupa.  Þú getur  ekki keypt nýjasta eldvegginn eða veiruvörnina útí bæ en látið hjá  líða að hafa heildarstefnu í öryggismálum.  Það er eins og að hafa  keypt hús sem stendur eitt í skógi með glerhurðum út í garð og ætla að  redda öryggismálunum eftirá með einni þjófabjöllu.

Mér datt í hug að birta þessa þanka í tilefni af rafrænum skilríkjum sem koma í haust.  Þar hafa menn og konur hér unnið vinnuna  sína samviskusamlega.   Skilríkin marka vonandi endalok "villta  vestursins" í sögu netsins og upphaf þess að netheimar fari að líkjast  samfélagi sem fólk vill eiga heima í.

Sjá nánar á www.audkenni.is og www.skilriki.is

 

 

Hversvegna tölvunarfræði?

Mér fannst gaman að legokubbum.  Fyrir mér voru tölvur eðlilegt  framhald.

Ég þurfti ekki að kunna að smíða legokubbana til að smíða úr þeim og  reynslan við að smíða úr þeim nýtist líka á múrsteina eða hugmyndir.  Það sem hægt er að byggja með kubbum er óháð kubbunum og þannig er  tölvunarfræði óháð tölvum.

Tölvunarfræði á meira skylt við tónlist og stærðfræði en við verkfræði  eða efnafræði og hún býður upp á ótrúlega sköpunargleði.

Á tímabili voru tölvur aðeins fyrir útvalda einfara sem vildu kynnast  þeim betur á sama tíma og venjulegt fólk notaði ritvélar.

Fullkomnunarárátta og stjórnsemi eru eiginleikar sem fá útrás í  tölvugeiranum því tölvan skapar heim fyrir þig þar sem þú getur  ráðskast að vild. Tölvuheimurinn laðaði því að sér marga sem eru ekki  tilbúnir til að taka þátt í mannlegum samskiptum, og hann gerir það  enn.

Þeir sem komast langt í tölvubransanum eru þó yfirleitt færir um  mannleg samskipti til jafns við tölvusamskiptin.  Hinir lenda fyrr eða  síðar á glerþaki.

Flestir sem ég þekki í tölvubransanum eru ekki fagidjótar heldur  skemmtilegt fólk sem hefur önnur áhugamál en tölvur.  Reyndar finnst  mér mikil fylgni milli þess að vera góður í tölvum og að vera  áhugasamur um tónlist.

Windows og Office pakkinn eru búin að vera með okkur síðan 1995 og  hafa mótað mjög hugsanir fólks um hvað tölvur eru.

Mér finnast Windows og Office frekar óspennandi og mér sárnar þegar  fólk segir "þú ert tölvunarfræðingur, hjálpaðu mér með Excel". Það er  álíka og að segja við fransmann:  "Þú ert frakki, hjálpaðu mér að  skipta um dekk á þessum Citroen" án þess að vilja vita neitt um landið  sem hann kemur frá.

Það er hægt að smíða svo miklu meira spennandi vörur en Windows og það  er ennþá hægt að verða sá sem gerir það (og verða ríkur). Windows,  Macintosh og Unix eru öll amerísk. Hvernig myndi evrópskt stýrikerfi  líta út?  Þurfum við stýrikerfi?  Hverfa þau á bak við tjöldin og  Google heimasíðan verður nýja skjámyndin sem mætir þér á morgnana?

Tölvur hafa verið notaðar til svo margs en tölvunarfræðin á ekki heima  í neinni einni grein.

Tölvur eru mikið notaðar af vísindamönnum.  Það þýðir ekki að menn  þurfi að kunna stærðfræði til að forrita tölvur.

Verkfræðingar hafa smíðað tölvur og tölvuhluta, en samt er  tölvunarfræði ekki undirskor í verkfræði.

Tölvur eru líka mikið notaðar af viðskiptageiranum.  Það þýðir ekki að  maður þurfti að ganga með bindi og hafa gaman af prósentureikningi til  að nota tölvur.

Krakkar í dag nota tölvur til að spila leiki og vera á MSN.  Það þýðir  ekki að tölvur séu fyrir krakka.

Tölvunarfræði er að verða fræðin um það hvernig fólk leysir vandamál í  öllum hinum fræðunum.  Margir vilja gera tölvunarfræði að skyldufögum  í öllum öðrum fögum, rétt eins og stærðfræði er í dag.

PC tölvur eru oft ljótir ljósbrúnir eða svartir kassar.  Þær þurfa  ekki að vera þannig.  Vissirðu að það er tölva inní Visa kortinu þínu,  örgjörvi, minni og allur pakkinn?   Gemsinn þinn er 99% tölva.

Tölvur þurfa ekki að ganga fyrir rafmagni. Þær geta gengið fyrir vatni  eða ljósi.  Menn eru að prófa að smíða tölvur úr frumum. Hver einasta  fruma í líkamanum er tölva.  DNA er forritið hennar.  Samruni  tölvunarfræði og líffræði er rétt að byrja og óhemju spennandi svið  sem margir fást við.

Vinur minn notar tölvur til að tefla skák og stýra vefstól sem hann  forritar mynstur í.

Kollegi minn lætur tölvur skrifa glæpasögur.  Hún er búin að sjá að  plottin í glæpasögum má búa til með formlegum hætti, alveg eins og  Agatha Christie gerði.

Annar kollegi minn er að hugsa um ljósmyndir.

Enn annar leitar að laglínum í tónlist.

Hvers vegna er forritun skemmtileg?  Hvaða undur bíða þess sem leggur  hana fyrir sig?

Í fyrsta lagi er það hrein sköpunargleði.  Rétt eins og barnið leikur  sér að drullukökum eða legokubbum, þá nýtur sá fullorðni þess að  byggja forritin inní tölvunni.

Í öðru lagi er það ánægjan að sjá annað fólk geta nýtt sér  sköpunarverkið. Allir vilja koma að gagni og það er óskaplega mikið  stolt samfara því að fá þakkir fyrir að hafa létt einhverjum störfin.

Í þriðja lagi getur verið gaman að kljást við flækjustig sem geta  komið upp. Hluti dagsins hjá forritara fer í að leysa gátur.  Tölva  heillar á sama hátt og klukka sem hægt er að rífa í sundur og skrúfa  saman aftur.

Í fjórða lagi eru endalausar uppgötvanir.  Það er alltaf eitthvað nýtt  í hverju forriti rétt eins og hver bygging sem arkitekt hannar býður  upp á ný viðfangsefni.

Síðast en ekki síst er það ánægjan sem fylgir því að vinna í leir sem  er svona mótanlegur.  Tölvan er svo sveigjanleg, hún leyfir þér að  pússa og breyta og bæta við sköpunarverkið.  Leirinn þornar aldrei,  það kvarnast ekki úr og listaverkið upplitast ekki eða verður skítugt.

Þótt forritið sé ekkert nema hugarsmíði lifnar það við fyrir augunum á  þér.  Það skilar niðurstöðum, tölum, texta eða myndum og þú getur sýnt  það öðrum, stoltur eins og krakki.  Það er dulúð yfir því að slá inn  réttu orðin á lyklaborð og sjá forritið þitt svara þér í fyrsta sinn.

Eftirspurn eftir hugbúnaðarfólki fór upp úr öllu valdi rétt áður en  "dotcom" bólan sprakk, um aldamótin.  Þótt eftirspurnin hafi minnkað  síðan þá, er hún engu að síður mikil.  Það þarf ekki að fletta  atvinnuauglýsingum lengi til að sjá að nóg er að gera í bransanum hér  á landi.

Ég hef lesið í 25 ár að bráðum verði búið að semja síðasta  tölvuforritið eða að nú sé öll hugbúnaðarvinna farin til Indlands eða  Kína.  Nú eru flest rör framleidd í útlöndum en það er samt nóg að  gera hjá íslenskum pípulagningarmönnum.  Enginn hefur haft áhyggjur af  atvinnuleysi hjá þeim.

Þótt tölvur séu skemmtilegar og nóg sé að gera, auglýsi ég samt eftir  fjölbreyttari viðfangsefnum.  Íslenskur þekkingariðnaður getur verið  ennþá blómlegri, sérstaklega ef ríkisstjórnin hættir að mæna á  aldargamlar atvinnugreinar.

Vöfflujárn og vestræn menning

Vöfflujárnið okkar er frá Moulinex.  Ég keypti það af því við keyptum  örbylgjuofn frá þeim fyrir tuttugu árum og hann er ennþá að skila sínu.

Á járninu eru tvö ljós.  Rautt ljós er alltaf kveikt og þýðir að straumur sé á  því. Grænt ljós slökknar þegar járnið er orðið heitt.

Bæði ljósin eru ómerkt, svo ég verð að muna hvað þau gera.  Mér gengur bölvanlega að  muna að græna ljósið þýði "bíddu" og að rauða ljósið þýði að allt sé í sómanum.

Sá sem  hannaði grillið er að svíkja grundvallarboðorð.  Grænt þýðir "gott,  haltu áfram" en rautt þýðir "stopp, passaðu þig".

Járnið er lengi að hitna og ef vöffludeig er sett í járnið kólnar það niður og  er fimm mínútur að steikja vöffluna.  Sá sem hannaði grillið setti of lítið  hitaelement í það og of lítið járn.

Ef ég set of mikið deig í járnið vellur deigið út í raufar og samskeyti sem er  ómögulegt að þrífa.

 

Svona grill er með einföldustu tækjum sem neytendur geta keypt og það er svo  auðvelt að hanna þau rétt.  Moulinex er fínt merki og mér vitanlega var þetta  ekki ódýra byrjendajárnið frá þeim.

Vöfflujárn voru orðin ágæt vara fyrir þrjátíu árum en nú fer þeim aftur. Ég  velti fyrir mér hvers vegna.

Vita ungir hönnuðir í dag ekki að rautt þýðir stopp og grænt þýðir gott?  Vita  þeir ekki að það á að merkja ljós með texta?  Vita þeir ekki að það þarf að  þrífa vöfflujárn og að það á að taka 2 mínútur að steikja vöfflu en ekki fimm?

Ég get upphugsað nokkrar skýringar á þessu:

• Kannski fer kennslu aftur í iðnhönnun.
• Kannski er ekki hægt að fá nógu hæft starfsfólk til að hanna af því það er krónísk vöntun á hæfu fólki í skólana.
• Kannski er vöfflujárn í dag tuttugu sinnum ódýrara en það var fyrir þrjátíu árum og verðlækkunin kemur svona niður á gæðunum.
• Kannski eru hönnuðurnir valdalausir og óhamingjusamir og vinna fyrir feita kalla með bindi sem hafa bara áhuga á að hvert vöfflujárn skili hámarks framlegð.
• Kannski tekur því ekki að hugsa um svona smáatriði af því neytandinn á að henda járninu og kaupa nýtt innan árs.     

Kannski er það blanda af öllu þessu.

Ég er ekki með stóráhyggjur af vöfflujárnunum -- en þjóðfélagið byggir á tækni  sem þarf að virka svo við getum haldið áfram að finna upp meiri tækni. Hvað með  Multimedia stofukerfið og rafrænu skilríkin og Windows Vista og Internetið og  gemsana og ljósastýringarnar og þjófavarnarkerfin?

Það er til hugtak sem heitir "Dancing Bear Syndrome".  Eftir að hafa séð björn  dansa í sirkús nokkrum sinnum byrja menn að spyrja sig:  "já, en hversu vel  dansar hann?" Ég er að spyrja mig að þessu núna með tilliti til tækninnar.

Ég er einn af þeim sem hef hjálpað öðrum að tjónka við tækni í gegnum árin.  Gemsarnir og þvottavélarnar blikka ljósum sem ég er beðinn að ráða í enda er ég  einn af þeim fáu sem lesa handbækur.  Mig grunar að flestir sem eru ekki  tæknilega þenkjandi hafi einhvern "tæknigúru" í sínu lífi.

Þetta gengur ekki svona til lengdar.  Tækjunum fjölgar, flækjustig þeirra eykst  og ég er löngu hættur að nenna að vera fótgönguliði í þessari Tamagotchi  byltingu.  Mig grunar að svo sé um fleiri.

Kannski erum við að byggja tæknilegan Babelsturn sem ekki er hægt að bæta ofaná  fyrr en gæði eru sett í fyrsta sæti og tæki eru hönnuð þannig að venjulegt fólk geti notað þau.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nerdar, reynið að þrauka

Sá sem ræður í bekknum segir að einhver sé "nerd".  Þar með er viðkomandi í djúpum skít. Hvað þýðir þessi "nerdastimpill"?

Skv. mér er nerd sá, sem hefur mikinn áhuga á að finna svör við spennandi spurningum, þótt það kosti að spyrja mikið (ekki cool) og sætta sig við ákveðinn skort á sjálfsviðhaldi í tískulegum skilningi.

Það eru sterk tengsl milli þess að vera gáfaður og að vera nerd. Það er næstum ómögulegt að vera vitlaus nerd.

Það eru líka sterk tengsl milli þess að vera nerd og vera óvinsæll í gaggó. Gáfur gagnast flestum í gegnum lífið, bara alls ekki á þessu aldursskeiði.

Sumir segja að gáfaðir krakkar séu óvinsælir af því hinir öfundi þá. Þetta stenst ekki skoðun. Stelpur vilja vera með strákum sem hinir strákarnir öfunda en þær eru ekki með nördunum.

Ef nerdar eru svona gáfaðir, af hverju hafa þeir þá ekki vit á að gera sig vinsæla? Þeir hljóta að geta lesið sér til um vinsældir eins og um eldflaugabensín og örgjörva?

Allir vilja vera vinsælir. Nerdar vilja það líka -- bara ekki nógu mikið. Það er mikil vinna að lesa um tölvur og eldflaugar, og það er líka mikil vinna að setja sig inn í vinsældakapphlaupið. Maður þarf að kaupa réttu skóna og buxurnar og segja réttu hlutina. Vinsældir eru mjög sérhæfð keppnisgrein og tímafrek, og nerdar hafa (ómeðvitað) valið að vera ekki vinsælir.

Óhamingjusamur nerd myndi ekki samsinna mér en ef hann væri spurður hvort hann vildi missa 20% af greindinni í skiptum fyrir vinsældir efast ég um að hann myndi þiggja skiptin.

Þeir sem eru í vinsældakapphlaupinu vinna í því 24 klst á dag, 365 daga á ári, og aldrei eins mikið og í gaggó.

Vinsældakapphlaupið hjá unglingum verður verst á aldrinum í kring um 11-16 ára og þess vegna eru þetta erfiðustu tímarnir fyrir nerda. Áður en aldrinum er náð skiptir ást og velþóknun foreldra meira máli og eftir þennan aldur fer þjóðfélagið að launa fólki vel sem er vel gefið og hefur svör á takteinum.

Aldurinn 11-16 ára er "Lord of the flies" aldurinn, þegar krakkar búa til sinn eigin heim. Ég las þá bók í menntaskóla. Hún var sennilega sett fyrir til að benda lesendunum á að þeir væru litlir villimenn, ég tók skotið ekki til mín.

Krakkar eru vondir við nerda vegna þess að það lætur þá sjálfa líta betur út og af því ekkert sameinar hóp betur en sameiginlegur óvinur. Hjá vinsælu krökkunum eru það nerdarnir sem verða fyrir valinu. Flestir nerdar geta vitnað um að einn og einn krakki eru í lagi, en hópur af þeim er vandamálið.

Þegar menntaskólinn byrjar hjaðnar vandinn. Í nógu stórum hópi geta  nerdar fundið jafningjahóp og orðið hamingjusamir. Þjóðfélagið byrjar líka að launa þeim fyrir að vera eins og þeir eru. Bill Gates er jafngott  dæmi um þetta og hver annar.

Nerd í gaggó hefur það svipað og fullorðinn maður sem væri neyddur til að sitja barnaskólann upp á nýtt. Hann er byrjaður að hugsa um raunveruleg og spennandi verkefni en upplifir að fólkið í kringum hann er upptekið af skrýtnum merkingarlausum leikjum eins og að velja föt eða sparka tuðru.

Skólar eru geymsluhúsnæði fyrir börn þangað til þau geta orðið að gagni. Opinberlega er hlutverk skólanna að kenna börnum, en í alvöru eru þeir geymsla. Vandinn er að börnunum er ekki sagt það og að fangelsin eru mikið til rekin af föngunum sjálfum.

Krökkunum er gert að eyða árum í að hlusta á kennara fara með staðreyndalista og er þess á milli stjórnað af rudddum sem hlaupa eftir bolta eins og ekkert væri sjálfsagðara.

Lífið í þessum litla gerfiheimi er tilganglaust. Á þessum aldri finna margir krakkar að það er ekkert að gera og enginn staður til að fara á.

Fullorðna fólkið sér að krakkarnir eru óhamingjusamir en þeir kenna gelgjuskeiðinu um. Þessi hugmynd er svo útbreidd að jafnvel krakkarnir sjálfir trúa þessu.

Ef gelgjuskeiðið er raunverulegt, af hverju er það þá bara til í vestrænum þjóðfélögum? Eru móngólskir steppurkrakkar níhílistar þegar þeir eru þrettán ára? Ég hef ekki séð gelgjuskeiðið nefnt í bókum frá öðrum tíma en tuttugustu öldinni. Táningar á miðöldum voru vinnuhundar.  Táningar í dag eru gælupúðlar og þeirra geðveiki er geðveiki samfélagsins.

Grundvallarvandamálið er sérhæfingin í þjóðfélaginu. Það getur enginn notað táning í neitt að viti. Foreldarnir sjálfir eru fyrst orðnir nýtir þjóðfélagsþegnar um þrítugt.

Öllum finnst gaman að hafa eitthvað fyrir stafni. Vandamálið í skóla er að það er ekkert í alvörunni að gera.  Krakkarnir eiga að vera að læra en það er enginn utanaðkomandi þrýstingur til að læra vel. Ef svo væri myndu nerdar blómstra þar. Kennarnarir endurnýta spurningarnar frá í fyrra, slíkur er metnaðurinn. Þeir eru fórnarlömb sama kerfis.

Raunverulega vandamálið er þannig ekki að vera nerd eða gelgjaður, það er tilgangsleysi skólans og biðin.  Nerdar eru ekki lúserar. Þeir eru bara í öðrum leik en hinir krakkarnir, leik sem er meira í takt við raunverulegt líf.

Nerdar, skólinn er ekki lífið, hann er lítil brengluð útgáfa af því. Reynið að þrauka.

Stytt og endursagt úr greininni "Why Nerds are Unpopular". http://www.paulgraham.com/nerds.html

Bútasaumur

Hefur þér einhvern tímann fundist myndavélin þín vera of lítil fyrir landslagið sem þú stendur frammi fyrir?

Ég er viss um að þeir sem ferðast um Ísland þekkja þessa tilfinningu.

 Hér er forrit sem tekur myndir sem þú lætur það hafa og raðar þeim saman í eina stóra mynd algerlega sjálfkrafa.

Ef þú lætur það hafa þessar myndir (og nokkrar í viðbót) :

 

 

 

 

 

 

Þá býr forritið til þessa mynd: 

 

 

 

 

Forrit sem getur eitthvað svipað fylgir með Canon myndavélinni minni, en það ræður bara við myndir sem eru teknar skipulega frá vinstri til hægri.

Herramaðurinn sem skrifaði þetta forrit heitir Matthew Brown.

Hann er með mjög spennandi pælingar og þær eru gott dæmi um hvað er gaman við tölvunarfræði.

 

Máttur grasrótarinnar

Þegar ég fer á þráðlausa netið heima hjá mér sé ég 4-5 önnur þráðlaus net. Það eru net nágranna minna í næstu húsum. Ég gæti tengst þeim ef þau væru ekki dulkóðuð.  Ég efast ekki um að nágrannar mínir geta séð önnur net lengra í burtu sem ég sé ekki og þannig koll af kolli.

Núna  eru svo margir komnir með þráðlaus net að ef allir í Reykjavík opnuðu net sín og leyfðu gögnum að streyma í gegn, yrði allur bærinn að einu allsherjar háhraðaneti sem væri algerlega ókeypis.  Ímyndið ykkur:  engin afnotagjöld!

Það eina sem þyrfti til væri rétti hugbúnaðurinn í vél allra sem vildu taka þátt.

Það væri hægt að nota og misnota svona grasrótarkerfi.  Allir sem ættu kvikmyndir og tónlist gætu deilt henni um allan bæinn.  Yfirvöld og fyrirtæki gætu ekki einu sinni lokað á gagnaflutningana vegna þess að það er enginn miðlægur púnktur til að loka.

Svona net hefur þegar verið sett upp í kringum MIT í Cambridge.

 

 

 

 

 

 

 

 

Hugmyndin er spennandi og hún er líka gott dæmi um hvað gerir tölvunarfræði spennandi.

Mig grunar að margir rugli saman tölvunarfræði og kunnáttu í Windows og Word. Kunnátta í Word er góð en tölvunarfræði gengur ekki út á að kenna á ritvinnslu.

Það mætti líkja þessu við að rugla saman bílahönnun og vinnu á dekkjarverkstæði. Sami bransi - og þó ekki.

 

Vista heillar ekki

Windows Vista er eitt skref enn eftir slóð sem við ættum að hætta að fylgja.

Ég fékk nýja PC vél í vinnunni í þessari viku en hún er samt með Windows XP.  Tölvudeildin á mínum vinnustað hefur ákveðið að kaupa ekki Vista og ég er feginn.

Samt er ég nýungagjarn að eðlisfari og búinn að lesa stafla af greinum um nýja stýrikerfið.  Eftir bið ina eftir arftaka XP veldur Vista vonbrigðum.  Það er engin nýhugsun í Vista, bara meira af því sama.  Engin bylting.

PC Tölvur voru bylting á sínum tíma af því þær voru "Personal", ekki fjölnotenda þar sem margir þurftu að samnýta sömu vél á sama tíma.  

Nú er öldin önnur.  Í stað þess að margir samnýti eina tölvu getur einn maður verið með margar tölvur. 

Ég er með gögn á þremur PC tölvum núna, þar af samnýti ég eina vélina með þrem öðrum.  Of mikill tími fer nú í að afrita gögn á milli vélanna þriggja sem halda allar að þær séu einar í heiminum, millifæra skrár og "Bookmarks" og "Preferences, uppfæra "service packs" og vírusvarnir o.s.frv.

Windows byggði á þeirri hugmynd að PC tölvan væri altari sem er heimsótt af notandanum.  Þessi hugmynd er úrelt.   Núna vil ég tölvur út um allt og ég vil ekki þurfa að þjónusta þær.  Tölvur þurfa að hverfa inn í bakgrunninn og verða viðhaldsfríar.

Ég vil geta valið skjal á gemsanum mínum og sent það á prentara á kaffihúsinu þar sem ég sit. 

Ég bíð eftir "stýrikerfi" sem hefur verið hannað frá grunni á dögum Internetsins.  Windows með sín C drif og registry hlýtur að deyja drottni sínum.  Mig grunar að næsta "stýrikerfið" verði frá Google.

 

Vista sagt hamla skilvirkni

Hverfur undan myrkrið svarta

Hér er mynd sem ég gerði fyrir nokkrum árum.

 

 

 

 

 

 

Á henni er dálkur fyrir hverja viku í ári og lína fyrir hverja
klukkustund í sólarhring.  Af henni má lesa með beinum hætti hvenær
sólarupprás og sólsetur er í hverri viku ársins.
 
Myndina gerði ég með forriti sem heimsótti vefmyndavél Esso í
Laugardal á klukkustundarfresti í heilt ár.  Í fullri upplausn er
myndin 400 Megabæti.

Mér datt í hug að þið gætuð haft gaman af, því nú birtir með hverjum
degi og gaman að vera til.

PS: Smellið á myndina tvisvar til að fá hana í réttri upplausn.

 

Háskerpusjónvarp

Ég er mikill unnandi náttúrulífsmynda og hef verið það síðan
Jón O. Edwald talaði inn á þær í gamla daga.

Ég kem mér því vel fyrir þegar BBC þættirnir "Planet Earth" koma
á skjáinn á mánudögum.

Ég sé á vefnum, að þættirnir eru teknir upp í háskerpu (HDTV)
enda ætlaðir fyrir nýju sjónvarpstækin sem landsmenn hafa
sumir verið að kaupa.

Þetta er í fyrsta skipti sem mig langar að sjá háskerpu
útsendingu því þættirnir væru vafalítið enn tilkomumeiri
í meiri myndgæðum.

Þættirnir eru einnig teknir upp í breiðtjaldsformi (16:9)
sem danska ríkissjónvarpið er farið að senda út í fyrir þó nokkru síðan.

Nú spyr sá sem ekki veit:  Hvenær skyldu útsendingar í breiðtjaldsformi
hefjast, og hvenær skyldu eigendur háskerputækja fá að njóta
einhverra útsendinga fyrir þau?